Οι μαθητές πρωτοστάτες στους αγώνες της Ελευθερίας

               

Για να μην πάω πολύ πίσω στο χρόνο, στρέφω απλά την μνήμη μου λίγα χρόνια πίσω όταν o αποικιοκρατικός σκοταδισμός στον τόπο μας επεδίωκε αφελληνισμό του λαού και προσπαθούσε να καλλιεργήσει την λεγομένη «κυπριακή» συνείδηση.  Οι τύραννοι προσπάθησαν με διάφορους τρόπους και μέσα απ' τα σχολεία να υλοποιήσουν τους στόχους τους, με τον περιορισμό του μαθήματος της ιστορίας, την απαγόρευση εθνικών συμβόλων, των εορτασμό εθνικών επαιτειών κ.τ.λ.  Βλέπουμε όμως ότι όχι μόνο δεν κατάφεραν να πετύχουν τους άνομους σκοπούς τους, αλλά λίγα χρόνια μετά από αυτούς τους περιορισμούς ξέσπασε η κυπριακή επανάσταση με πρωτοστάτες τους νέους.  Οι μαθητικές διαδηλώσεις (λαμπρό παράδειγμα η μάχη της Σεβερείου Βιβλιοθήκης που επί δύο μέρες συγκλόνιζε τον κόσμο), οι διάφορες ενέργειες των μαθητών μέσα από οργανώσεις(ΑΝΕ), όπως η ρίψη φυλλαδίων και προκηρύξεων, η παθητική αντίσταση αλλά και η συμμετοχή  στο αντάρτικο  μαρτυρούν την μαχητικότητα της ελληνικής νεότητας του τόπου.  Για να δικαιολογήσουμε όμως το φιλελεύθερο φρόνημα των παιδιών πρέπει να ανατρέξουμε στους παράγοντες που ώθησαν τους νέους να λάβουν ενεργό δράση στους αγώνες του τόπου.   Η ελληνική παιδεία της οποίας ήταν μέτοχοι, το πνεύμα επαγρύπνησης - ενδιαφέροντος που είχαν για την τύχη του νησιού, το *φιλότιμο των παιδιών και γενικότερα η πνευματική τους καλλιέργεια συνέβαλαν καταλυτικά στην επιτυχία των αγώνων τους, έστω κι αν το «ποθούμενον» δεν επήλθε για να τους δικαιώσει. 

               Αν ενδιατρίψουμε  στην ιστορία μας,  αν γνωρίσουμε - την άγνωστη στους πλείστους - παράδοσή μας, αν ασκήσουμε  καλόβουλη και θετική κριτική στις παρελθούσες πράξεις και ενέργειες μας , αν είμαστε έντιμοι, ανιδιοτελείς και ειλικρινείς, τότε θα ανακαλύψουμε ότι ο τόπος γεννά  ήρωες, γεννά  μάρτυρες, γεννά  ηγέτες οι οποίοι ύψωσαν τούτο τον τόπο και έδωσαν την ανάσταση στην πατρίδα μας και στη φυλή μας.   Ας ανοίξουμε το δρόμο στην αληθινή παιδεία, να φτιάξουμε πρώτα ελεύθερους ανθρώπους κι αν έχουμε ελεύθερους ανθρώπους, τότε θα αποκτήσεις ελεύθερη πατρίδα.  Αν έχεις δούλους ανθρώπους, και η ελεύθερη πατρίδα θα γίνει δούλη.  Αυτό είναι το μήνυμα της Ρωμιοσύνης,  του πόνου και της αγάπης για την ημικατεχόμενη σήμερα πατρίδα μας, αλλά και για τον ευρύ ελληνικό χώρο.

*Αξίζει να αναφέρουμε ότι η λέξη φιλότιμο και λεβεντιά υπάρχουν μόνο στην ελληνική γλώσσα και κατά την γνώμη μου όχι τυχαία.

Ευαγόρας