Ιωάννινα, 1 Απριλίου 2011
Το ξύπνημα του αλύτρωτου Κυπριακού Ελληνισμού
Η 1η Απριλίου 1955 έμελλε να είναι μια αλλιώτικη μέρα για τους Κύπριους. Το κάλεσμα του αρχηγού Διγενή ξύπνησε και αφύπνησε ολόκληρο το νησί ξεκινώντας μια περίοδο, την ενδοξότερη της Κυπριακής Ιστορίας. Τα τρεις χιλιάδες χρόνια Ελληνισμού βρυχήθηκαν και οι Κύπριοι εντάχθηκαν στο αγώνα για την Ένωση με τη Μητέρα Ελλάδα. Οι αναλλοίωτες ελληνικές ψυχές τους, γεμάτες αγανάκτηση λόγω της άρνησης των Άγγλων αποικιοκρατών να δώσουν το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης στην Κύπρο, έδειξαν πως η ύβρις των κατακτητών επρόκειτο να τιμωρηθεί.
Και τι δεν είχαν να αντιμετωπίσουν τότε αυτά τα αγνά παιδιά της πατρίδας; Μια πανίσχυρη Αγγλική αυτοκρατορία, «στην οποία ο ήλιος δεν έδυε ποτέ» και τους εντός των τειχών συνεργάτες της. Ο άριστα εκπαιδευμένος αγγλικός στρατός, οι Τούρκοι επικουρικοί και οι διάφοροι πεμπτοφαλαγγίτες ήταν μια συνεχή απειλή για τον αγώνα. Παρόλα αυτά οι Κύπριοι άντεξαν πεισματικά και διεξήγαγαν το μοναδικό επιτυχές αντιαποικιακό κίνημα σε όλη την αυτοκρατορία.
Οι απτόητες ελληνικές ψυχές των Κυπρίων, γεμάτες αυτοθυσία, τάχθηκαν στο πλευρό της ΕΟΚΑ και οι μέχρι τώρα υπόδουλοι ραγιάδες υπέστησαν μια μεγάλη μεταμόρφωση. Ο αγρότης, ο μαθητής,ο κληρικός, ο κάθε απλός Έλλην Κύπριος μετατράπηκε σε σκληροτράχηλο αγωνιστή της ΕΟΚΑ που έδινε ψυχή τε και σώματι στον ιερό σκοπό του αγώνα, γράφοντας την Κυπριακή εποποιία του 1955-59. Τα κακοτράχαλα βουνά της Πιτσιλιάς, οι πευκόφυτες πλαγιές του Μαχαιρά, ο αχυρώνας του Λιοπετρίου, οι θλιβερές αγχόνες των Κεντρικών Φυλακών αναδείχθηκαν σε τόπους δόξας και μαρτυρίου, όπου οι αγωνιστές έδιναν το αίμα τους στο αυλάκι της Λευτεριάς.
Δυστυχώς η Ένωση δεν ήλθε ποτέ και η εύθραστη ανεξαρτησία των Ζυριχικών συμφωνιών άντεξε μόνο 14 χρόνια, με ένα νέο κατακτητή να διαδέχεται του Άγγλους αποικιοκράτες. Η τούρκικη εισβολή μοίρασε το μαρτυρικό μας νησί και τα εγκλήματα των Αττίλων παραμένουν ακόμη και σήμερα ατιμώρητα. Τραγικό είναι δε, το γεγονός ότι είμαστε έτοιμοι να συνθηκολογήσουμε με τους φονιάδες και τους βιαστές της πατρίδας μας, με την αποδοχή της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, νομιμοποιώντας κάθε βαρβαρότητα που διαπράχθηκε από τους Τούρκους εις βάρος μας.
Η μεγαλύτερη παρακαταθήκη του αγώνα της ΕΟΚΑ δεν ήταν ποτέ ο συμβιβασμός και η υποταγή που επιδεικνύουν καθημερινά οι ηγέτες μας, απαξιώνοντας με αυτό τον τρόπο τις θυσίες των ηρώων μας. Το «Μολών Λαβέ» του Αυξεντίου, η ακλόνητη στάση των ηρώων απέναντι από την αγχόνη και η προσήλωση του σημαιοφόρου της Ένωσης, Πετράκη Γιάλλουρου πρέπει να αποτελούν παραδείγματα προς όλους μας, ιδίως της νεολαίας που οφείλει να πρωτοστατεί όπως και οι πρόγονοί της στους εθνικούς αγώνες. Είναι χρέος, λοιπόν, όλων προς την πατρίδα αλλά και προς αυτά τα γενναία παλληκάρια, να συνεχίσουμε τον αγώνα για ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ του τόπου μας και για την εθνική δικαίωση του αλύτρωτου Κυπριακού Ελληνισμού.
ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ!!!
ΖΗΤΩ Η 1η ΑΠΡΙΛΙΟΥ!!!
Το ξύπνημα του αλύτρωτου Κυπριακού Ελληνισμού
Η 1η Απριλίου 1955 έμελλε να είναι μια αλλιώτικη μέρα για τους Κύπριους. Το κάλεσμα του αρχηγού Διγενή ξύπνησε και αφύπνησε ολόκληρο το νησί ξεκινώντας μια περίοδο, την ενδοξότερη της Κυπριακής Ιστορίας. Τα τρεις χιλιάδες χρόνια Ελληνισμού βρυχήθηκαν και οι Κύπριοι εντάχθηκαν στο αγώνα για την Ένωση με τη Μητέρα Ελλάδα. Οι αναλλοίωτες ελληνικές ψυχές τους, γεμάτες αγανάκτηση λόγω της άρνησης των Άγγλων αποικιοκρατών να δώσουν το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης στην Κύπρο, έδειξαν πως η ύβρις των κατακτητών επρόκειτο να τιμωρηθεί.
Και τι δεν είχαν να αντιμετωπίσουν τότε αυτά τα αγνά παιδιά της πατρίδας; Μια πανίσχυρη Αγγλική αυτοκρατορία, «στην οποία ο ήλιος δεν έδυε ποτέ» και τους εντός των τειχών συνεργάτες της. Ο άριστα εκπαιδευμένος αγγλικός στρατός, οι Τούρκοι επικουρικοί και οι διάφοροι πεμπτοφαλαγγίτες ήταν μια συνεχή απειλή για τον αγώνα. Παρόλα αυτά οι Κύπριοι άντεξαν πεισματικά και διεξήγαγαν το μοναδικό επιτυχές αντιαποικιακό κίνημα σε όλη την αυτοκρατορία.
Οι απτόητες ελληνικές ψυχές των Κυπρίων, γεμάτες αυτοθυσία, τάχθηκαν στο πλευρό της ΕΟΚΑ και οι μέχρι τώρα υπόδουλοι ραγιάδες υπέστησαν μια μεγάλη μεταμόρφωση. Ο αγρότης, ο μαθητής,ο κληρικός, ο κάθε απλός Έλλην Κύπριος μετατράπηκε σε σκληροτράχηλο αγωνιστή της ΕΟΚΑ που έδινε ψυχή τε και σώματι στον ιερό σκοπό του αγώνα, γράφοντας την Κυπριακή εποποιία του 1955-59. Τα κακοτράχαλα βουνά της Πιτσιλιάς, οι πευκόφυτες πλαγιές του Μαχαιρά, ο αχυρώνας του Λιοπετρίου, οι θλιβερές αγχόνες των Κεντρικών Φυλακών αναδείχθηκαν σε τόπους δόξας και μαρτυρίου, όπου οι αγωνιστές έδιναν το αίμα τους στο αυλάκι της Λευτεριάς.
Δυστυχώς η Ένωση δεν ήλθε ποτέ και η εύθραστη ανεξαρτησία των Ζυριχικών συμφωνιών άντεξε μόνο 14 χρόνια, με ένα νέο κατακτητή να διαδέχεται του Άγγλους αποικιοκράτες. Η τούρκικη εισβολή μοίρασε το μαρτυρικό μας νησί και τα εγκλήματα των Αττίλων παραμένουν ακόμη και σήμερα ατιμώρητα. Τραγικό είναι δε, το γεγονός ότι είμαστε έτοιμοι να συνθηκολογήσουμε με τους φονιάδες και τους βιαστές της πατρίδας μας, με την αποδοχή της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, νομιμοποιώντας κάθε βαρβαρότητα που διαπράχθηκε από τους Τούρκους εις βάρος μας.
Η μεγαλύτερη παρακαταθήκη του αγώνα της ΕΟΚΑ δεν ήταν ποτέ ο συμβιβασμός και η υποταγή που επιδεικνύουν καθημερινά οι ηγέτες μας, απαξιώνοντας με αυτό τον τρόπο τις θυσίες των ηρώων μας. Το «Μολών Λαβέ» του Αυξεντίου, η ακλόνητη στάση των ηρώων απέναντι από την αγχόνη και η προσήλωση του σημαιοφόρου της Ένωσης, Πετράκη Γιάλλουρου πρέπει να αποτελούν παραδείγματα προς όλους μας, ιδίως της νεολαίας που οφείλει να πρωτοστατεί όπως και οι πρόγονοί της στους εθνικούς αγώνες. Είναι χρέος, λοιπόν, όλων προς την πατρίδα αλλά και προς αυτά τα γενναία παλληκάρια, να συνεχίσουμε τον αγώνα για ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ του τόπου μας και για την εθνική δικαίωση του αλύτρωτου Κυπριακού Ελληνισμού.
ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ!!!
ΖΗΤΩ Η 1η ΑΠΡΙΛΙΟΥ!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου