Όχι δεν είναι κάποια ταινία, ούτε κάποια τηλεοπτική σειρά, θα έλεγα ότι περισσότερο μοιάζει με θεατρική παράσταση, και η αλήθεια είναι ότι ο πρωταγωνιστής παίρνει Oscar πρώτου ανδρικού ρόλου. Για να γίνω όμως πιο συγκεκριμένος και να κατατοπίσω όσους όσοι δεν έχουν αντιληφθεί περί τίνος πρόκειται, αναφέρομαι ασφαλώς στον κ. Νίκο Αναστασιάδη, τον νυν Πρόεδρο του ΔΗ.ΣΥ και υποψήφιο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πριν επεκταθώ, θεωρώ σκόπιμο να προαναφέρω ότι τον κ. Αναστασιάδη αν μη τι άλλο τον παραδέχομαι και τον θεωρώ ένα από τους «μεγαλύτερους» πολιτικούς εν ενεργεία σήμερα στην Κύπρο, τον λόγο θα τον καταλάβετε στην συνέχεια.
Δεν χρειάζεται να ανατρέξουμε πολλά χρόνια πίσω διότι τα γεγονότα είναι πρόσφατα, και όλοι τα έζησαν, τα είδαν ή τα άκουσαν. Σίγουρα θα θυμάστε το κλίμα και την ρητορεία που επικρατούσε στην προεκλογική περίοδο του 2008. Για να φρεσκάρω όμως, την μνήμη κάποιων που ίσως να ξέχασαν. Είχαμε τρεις υποψήφιους τον σημερινό Πρόεδρο της ΚΔ, τον αείμνηστο Τάσσο Παπαδόπουλο και τον επανεκλεγέντα σήμερα ευρωβουλευτή Ιωάννη Κασουλίδη. Οι δημοσκοπήσεις τότε σχεδόν όλες, έδειχναν τον εκλεκτό του κ. Αναστασιάδη να μην περνάει στον Β΄ γύρο της εκλογικής αναμέτρησης. Έτσι οι δημοσιογραφικές, και άλλες πιέσεις προς τον Πρόεδρο του ΔΗ.ΣΥ εντείνονταν για το ποια θα ήταν η επιλογή του κόμματος στο ενδεχόμενο αυτό, Παπαδόπουλο ή Χριστόφια; Νομίζω πως δεν είναι ανάγκη σας πω εγώ την απάντηση, αφού ο ίδιος ο κ. Αναστασιάδης σε εκπομπή του ΡΙΚ τότε στο υποθετικό ερώτημα που του έθεσε η δημοσιογράφος Αιμιλία Κενεβέζου είπε το περιβόητο, « δεν είναι αμαρτία όταν συνεργάζεται το ΔΗ.ΚΟ με το ΑΚΕΛ, και θα είναι αμαρτία αν συνεργαστεί ο Δημοκρατικός Συναγερμός;»
Μήπως λέω δεν ήταν ο κ. Αναστασιάδης που θύμωσε στους πρωτοπόρους, σε προεκλογική συγκέντρωση τότε στο Παραλίμνι επειδή φώναζαν, «Η Κύπρος είναι Ελληνική»; Δεν είναι ο μεγάλος Νίκος που στήριζε τον Χριστόφια δυο χρόνια στο εθνικό θέμα; Το 2004 δεν ήταν αυτός που μας έλεγε να αποδεχτούμε το σχέδιο Ανάν επειδή ήταν η τελευταία μας ευκαιρία, διότι το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα ισοδυναμούσε με Μικρασιατική καταστροφή;
Σήμερα, όλα άλλαξαν ο Νίκος σαν εκλεκτός, σαν σωτήρας της πατρίδας και του έθνους των Ελλήνων προσπαθεί μεθοδικά να μας πείσει ότι, «αυτός είναι η οδός και η αλήθεια». Αυτή η αλλαγή βέβαια προήλθε λίγο πριν τις βουλευτικές του 2011 και κορυφώθηκε στις δημοτικές, εκμεταλλευόμενος βέβαια το Μαρί και την οικονομία, καθότι όμως ενθυμήθηκε και το εθνικό μας θέμα και ότι δεν πάμε καλά. Όμως αλήθεια, η αυταρχικότητα του ανδρός ο δυναμισμός και ο πατριωτισμός του γιατί δεν φάνηκε και προχθές, όταν μέσα στην αυλή τους σπιτιού του (μετά το γεύμα που παρέθεσε στον εκπρόσωπο του Αττίλα κ. Έρογλου) ο κατοχικός ηγέτης είπε ότι είμαστε δυο ξεχωριστά κράτη;
Μπορούν να ειπωθούν και άλλα πολλά για τις επιφανειακές μεταλλάξεις του Προέδρου του ΔΗ.ΣΥ, στην προσπάθεια του να ανέλθει στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα. Οι ρόλοι του πολλοί και διάφοροι, άλλοτε παρουσιάζεται σαν εθνικόφρων θαυμαστής και υπερασπιστής της ΕΟΚΑ και του Γρίβα, ενώ παράλληλα μιλά για ρεαλιστικό πατριωτισμό, δηλαδή διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία με ότι αυτή συνεπάγεται. Από την μια είναι προασπιστής της δημοκρατίας και των συλλογικών διαδικασιών, από την άλλη όμως στις πρόσφατες εσωκομματικές εκλογές τυχαία δεν τόλμησε κανείς να διεκδικήσει θέση στην ιεραρχία του κόμματος (βλ. Προδρόμου).
Ναι, ο Νίκος Αναστασιάδης είναι μεγάλος πολιτικός εφόσον καταφέρνει να συγκρατεί αλλά και να αυξάνει (έστω και πλασματικά λόγο αποχής) τα ποσοστά του κόμματος του. Όμως το να είσαι μεγάλος πολιτικός δεν σε καθιστά αυτόματα και σωστό, ούτε σημαίνει ότι χαίρεις της εμπιστοσύνης του λαού. Πόσο μάλλον όταν αμφισβητείσαι και από μεγάλη μερίδα του ιδίου του κόμματος σου. Αυτό που δυστυχώς απομένει να δούμε, είναι τον ίδιο στην προεδρική καρέκλα, όμως τουλάχιστο εκεί θα υπάρξει και ένα «θετικό», θα μας δείξει ποίος επιτέλους είναι ο «μεγάλος» Νίκος Αναστασιάδης.
Α.Χ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου