Δημοκρατικός Συναγερμός - Α.Κ.Ε.Λ: οι δύο όψεις του ίδιου κάλπικου νομίσματος

Αναδημοίευση από http://www.apoellas.com/main/article.php?id=2-11-38

Θα ακούσεις να λένε ότι τα κόμματα είναι το κύτταρο της δημοκρατίας. Ισχύει, έτσι είναι, και έτσι πρέπει να είναι. Αλλά αν το πάρουμε σαν δεδομένο καταλήγουμε στο ατυχές συμπέρασμα ότι πλέον η δημοκρατία μας έχει υποστεί φθορά εκ των θεμελίων της. Μιλάμε για ένα πολιτικό σύστημα το οποίο μοιάζει σαν ένα πτώμα σε προχωρημένο βαθμό σύψης, οι εκφραστές του οποίου έχουν προσθέσει ενα ά- συνθετικό στην κάθε δημοκρατική αξία :

Α-ναξιοκρατία, Α-νισονομία, Α-δικία.

Οι κύριοι εκφραστές του δημοκρατικού μας πολιτεύματος δεν είναι άλλοι απο τα κόμματα. Στήν Κύπρο τα δύο μεγαλύτερα κόμματα είναι ο Δημοκρατικός Συναγερμός και το Ανορθωτικό Κόμμα Εργαζομένου Λαού (Α.Κ.Ε.Λ) στα οποία αξίζει να γίνει μια μνεία.

ΔΗ.ΣΥ! Η πάλαι ποτέ «πατριωτική δέξια», ένα κόμμα το οποίο ξεκίνησε να παραμυθιάζει τον αγνό Έλληνα Κύπριο πατριώτη, με τη δηθεν καθαρή εθνοκεντρική διεκδικητική γραμμή όσον αφορα το Κυπριακό. Αλλα σε αυτή την περίπτωση η φράση ''άλλα λέω και άλλα κάνω'' θα πήγαινε γάντι στον ιδρυτή και ηγέτη του ΔΗ.ΣΥ Γλάυκο κληρίδη, ο οποίος πριν ακόμα την ίδρυση του κόμματος στις 4 ιουλιου 1976 (επέτειος ανακήρυξης της αμερικανικής ανεξαρτησίας) είχε εκφραστεί ανοιχτά υπερ της ομοσπονδοποίησης της Κύπρου. Δυστυχώς, πολλοί πατριώτες και το πλήθος των αγωνιστών της Ε.Ο.Κ.Α πιάστηκαν κορόιδα στην παγίδα των δυτικών ξένων κέντρων αποφάσεων εν καιρώ ψυχρού πολέμου και έσπευσαν να συσπειρώσουν τις τάξεις του ΔΗ.ΣΥ...

Ο Δημοκρατικος Συναγερμός για τρεις δεκαετίες συνέχισε να παραμυθιάζει τους «πατριώτες» ψηφοφόρους του, παριστάνοντας τον υπερασπιστή των εθνικών συμφερόντων. Αλλά, όπως όλα τα πράγματα έχουν ένα τέλος, έτσι και η κοροϊδία τελείωσε στο δημοψηφισμα του 2004, όπου οι ηγεσία του κόμματος τάχθηκε υπέρ του προδοτικού σχεδίου Αναν. Πρέπει να αντιληφθούν οι υπερασπιστές και ψηφοφόροι του συγκεκριμένου κόμματος σε ποιούς δίνουν την ψήφο εμπιστοσύνης τους. Ο ΔΗΣΥ είναι ένα κόμμα νεοφιλελεύθερων καπιταλιστών, υποστηρικτών του κεφαλαίου των μεγάλων επιχειρηματίων και συμφερόντων σε όλα τα επίπεδα. Ενθερμος υποστηρικτής των φονιάδων του ΝΑΤΟ και ένας σπουδαίος σύμμαχος των συμφερόντων των Η.Π.Α στην περιοχή!

Α.Κ.Ε.Λ: Ένα θεωρητικά μαρξιστικό λενινιστικό κόμμα, που ιδρύθηκε στις 14 Απριλίου του 1941 με τις ευχες και τις ευλογίες της Μεγάλης Βρεττανίας. Δεν έχει καμιά σχέση με το αγνό Κομμουνιστικο Κομμα Κυπρου, που ιδρύθηκε το 1926 και τέθηκε εκτός νόμου το 1931, μετα τα Οκτωβριανά και την κομμουνιστική ιδεολογία. Τα λόγια δεν μπορουν να περιγράψουν την κοροϊδία, που βιώνουν οι υποστηρικτές του συγκεκριμένου κόμματος, που παραπλανημένοι θεωρουν ότι πράττουν και λειτούργημα (!!) ψηφίζοντας τους λεφτάκηδες καρεκλοκένταυρους «υπερασπιστές» των χαμηλών οικονομικών στρωμάτων της αγροτίας και εργατίας.

Η δράση του ΑΚΕΛ απέδειξε το άκρος αντίθετο: Εκλέγοντας και αναδεικνύοντας το Δημήτρη Χριστόφια στο ύψιστο αξίωμα του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, μας απέδειξε πως η δίκαιη κοινωνία που εξήγγειλε ο Χριστόφιας, γκρεμίστηκε σα γυάλινος πύργος, μπροστα στις λίστες με το ρουσφέτι, που διέρευσαν απο τη γραμματεία του προέδρου... Πως η αντικαπιταλιστική-αντιιμπεριαλιστική τους ιδεολογία, που καυχιούνται με τόσο θράσος απεδείχθη ενα μεγάλο φιάσκο! Γιατί το ΑΚΕΛ, όντας ένα ακόμα καπιταλιστικό φιλοϊμπεριαλιστικό κόμμα, έκανε αυτό που ξέρει να κανει καλά: να εξυπηρετεί το κεφάλαιο και τα μεγάλα συμφέροντα στην περιοχή. Κατασπαράζοντας τη μεσαία και χαμηλή τάξη. Διευρύνοντας τις οικονομικές ανισότητες, καταχράζοντας το δημόσιο χρήμα, δημιουργώντας τεράστιο εξωτερικό χρέος και παραχωρώντας γη και ύδωρ στις Νατοϊκές δυνάμεις της Μ.Β και των Η.Π.Α στις βρεττανικές βάσεις Ακρωτηρίου. Έτσι, μετετράπηκε σε συνένοχος στα εγκλήματα που «καταδικάζει» εδω και χρόνια.

Όσον αφορά το Κυπριακό, το ΑΚΕΛ ξεκίνησε υποστηρίζοντας την ΕΝΩΣΗ της Κύπρου με την Ελλαδα. Μετά τάχθηκε υπέρ της ανεξάρτητης Κύπρου και σήμερα υποστηρίζει την «επανένωση των δύο κοινοτήτων» με πια ομοσπονδιακή λύση. Το ΑΚΕΛ είναι ενα κόμμα χαμαιλέων, που αλλάζει όψεις και απόψεις, σύμφωνα με το συμφέροντα του, περιμένοντας στο που θα κλίνει η κοινή γνώμη, όπως έκανε και στο δημοφήφισμα του 2004.

Το κομματικό φαινόμενο στην Κύπρο, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο περνάει μια μεγάλη κρίση. Τα κόμματα εχουν σταματήσει προ πολλού να εκφράζουν το λαό που τα ανέδειξε, δεν αφήνουν χώρο για λαϊκή κυριαρχία. Εκφράζουν μόνο τα συμφέροντα αυτών και των αφεντικών τους. Η λαϊκή βούληση για αυτούς δεν έχει καμιά σημασία. Ομοίως και για το ΔΗΣΑΚΕΛ, η λαϊκή ετυμηγορία του 2004 και το μεγαλειώδες ΟΧΙ, που έσκασε στα μουτρα τους σα βόμβα! Εμμένουν στο έκτρωμα της λύσης ομοσπονδίας και στο να μας την παρουσιάζουν ως τη μόνη εφικτή λύση για το Κυπριακο. Αλλά διατηρούν τα εκλογικά τους ποσοστά, παραπλανόντας, εξαπατόντας και αναγκάζοντας τον ψηφορόρο για μια θέση σε κάποια δημόσια υπηρεσία, «για να μεν φκουν οι φασίστες», «για να μεν μας φαν οι αριστεροι». Φυσικά τη ιστιγμη της άσκησης του δικαιώματος του εκλέγειν, ο κάθε πολίτης πρέπει να έχει κατά νου τη μεγάλη ευθύνη, που έχει έναντι της πατρίδας και της κοινωνίας. Γι’ αυτό, όσο συνεχίζουμε να αναδεικνύουμε τους συγκεκριμένους επικίνδυνους πολιτικάντηδες, αυτούς που δεν μας τιμούν και δεν μας σέβονται, ε τότε, δεν έχουμε κανένα άλοθι!

Δημοκρατικός Συναγερμός - Α.Κ.Ε.Λ: οι δύο όψεις του ίδιου κάλπικου νομίσματος.

Ντροπη σε όλους μας, μα πίο πολύ σε εκείνους!!

ΠΕΛΑΣΓΟΣ