29 Μαίου1453 η αποφράδα μέρα, η Κωνσταντινούπολη παραδίδεται μετά απο ανελέητη πολιορκία 52 ημερών στα χέρια των Οθωμανών του Μωάμεθ Β’. Η μεγαλύτερη σε διάρκεια αυτοκρατορία όλων των εποχών φτάνει στο τέλος της. Το Βυζάντιο με τα 1100 χρόνια ζωής σταματά πλέον να υφίσταται, και ο καθεδρικός ναός, η 'μεγάλη εκκλησία' της Αγίας Σοφίας, σταματά να λειτουργιέται.
Η κατάληψη της Πόλης είχε γίνει η εμμονή του 21χρονου Μωάμεθ. ΄Εμενε αγρυπνος μέρες χαράζοντας στο χαρτί το σχέδιο της Πόλης και σημειώνοντας τα σημεία που μπορούσαν να προσβληθούν ευκολότερα. Ο φιλοπόλεμος, σκληροτράχηλος χαρισματικός ηγέτης και επικεφαλής των Οθωμανών ήξερε πολύ καλά τα τρωτά σημεία της Πόλης του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και γι’ αυτό έστησε τα υπερσύγχρονα για την εποχή 'κανόνια' στο ισχυρό οχυρό ρουμελι χισάρ στο πιο στενό σημείο του Βοσπόρου, έτσι απέκοψε την θαλάσσια επικοινωνία της ακτής με τα λιμάνια του Εύξεινου Πόντου. Καταλαμβάνοντας τις βυζαντινές περιοχές της Πελοποννήσου στέρησε από την Πόλη οποιαδήποτε ελπίδα ενίσχυσης. Η Κωνσταντινούπολη είχε μείνει μόνη και αβοήθητη στο έλεος των 200 και πλέον χιλιάδων αντρών του Σουλτάνου. Ο αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος Παλαιολόγος είχε στη διάθεσή του γύρω στις 5 χιλίαδες ετοιμοπόλεμο στράτευμα και χιλιάδες αμάχους να θρέψει.
Στις 7 Απριλίου κηρύσσεται επίσημα η πολιορκία της Πόλης από τους Οθωμανούς και στις 12 του μήνα καταφτάνει ο στόλος από την Καλλίπολη, και αρχίζουν οι βομβαρδισμοί. Τα πέτρινα βλήμματα των ορυχάλκινων κανονιών, δημιουργούν τεράστιες ζημιές στα πανίσχυρα οχυρωμένα τείχη, και η πόλη τραντάζεται. Οι υποδεέστερες δυνάμεις του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου αντιστέκονται σθεναρά στις σφοδρές επιθέσεις των Οθωμανών. Η κατάληψη της Πόλης δεν είναι εύκολη υπόθεση και ο Μωάμεθ το αντιλαμβάνεται, μετά και από την κατατρόπωση του στόλου του από τρία γενουάτικα πλοία και ένα βυζαντινό στις 20 του μήνα. Τότε μπαίνει σε εφαρμογή ένα λαμπρό σχέδιο, από πλευράς βυζαντινών, η πυρπόληση όλου του τουρκικού στόλου με υγρό πυρ, το οποίο δίνει τεράστιες ελπίδες για απόκρουση της επίθεσης. Όμως ο προαιώνιος εχθρός η προδοσία εκ των έσω κάνει για ακόμη μια φορά αισθητή την παρουσία της και το σχέδιο αναβάλλεται.
Στις 21 Μαΐου, ο σουλτάνος στέλνει πρέσβη στην Κωνσταντινούπολη ζητώντας την παράδοση της Πόλης με την υπόσχεση να επιτρέψει στον Αυτοκράτορα και σε όσους το επιθυμούσαν να φύγουν με τα υπάρχοντά τους. Επίσης, θα αναγνώριζε τον Κωνσταντίνο ως ηγεμόνα της Πελοποννήσου. Τέλος, έδινε εγγύηση για την ασφάλεια του πληθυσμού που θα παρέμενε στην πόλη. Οι αντιπροτάσεις του Κωνσταντίνου διαπνέονταν από πνεύμα αξιοπρέπειας και αποφασιστικότητας
Την Τρίτη το βράδυ της 29ης Μαΐου εκδηλώθηκε νέα γενική συνδιασμένη επίθεση και απο τις τρεις πλευρές συγχρόνως. Ο Παλαιολόγος χάνει το στρατηγό του Ιωάννη Ιουστιάνη και παλεύει μόνος του σαν απλός στρατιώτης καταμήκος των τειχών της πόλης, Παρόλη την σφοδρότητα της επίθεσης και το βαρύ πυροβολικό, οι Οθωμανοί δεν καταφέρνουν να εισβάλουν στην Πόλη, αλλά μπαίνουν από την Κερκόπορτα μετά απο μια ακόμα προδοσία από μειονότητα της Πόλεως. Ακολουθούν σφαγές και λεηλασίες. Ο τουρκικός όχλος που ακολούθησε τις Δυνάμεις του σουλτάνου μπαίνοντας στην Πόλη κατασπάραξε με μένος ότι βρήκε μπροστά του. Ούτε τα γυναικόπαιδα που μπήκαν στην Αγιά Σοφιά για να γλυτώσουν δεν είχαν τύχη βρήκαν τον ίδιο φρικτό, βασανιστικό θάνατο όπως και οι υπόληποι ομοεθνείς τους στην Πόλη. Η πόλη υπέστη ολοκληρωτική καταστροφή.
Σήμερα το τουρκικό κράτος δεν έχει μεγάλες διαφορές απο την προκάτοχο του Οθωμανική αυτοκρατορία. Οι επεκτατικές βλέψεις των Τούρκων παραμένουν οι ίδιες σταθερές και αναλλοίωτες, Το Αιγαίο παραμένει υπο αμφισβήτηση, η Θράκη υπό κατοχή από το τουρκικό προξενείο και η Κύπρος μισή. Όλα αυτά μετά την υπογραφή της συνθήκης της Λωζάνης του 1923 που οριοθετούσε τα ελληνοτουρκικά σύνορα και εξασφάλιζε τα δικαιώματα του εναπομείναντα ελληνικού πληθυσμού στη Τουρκία. Η Τουρκία δεν τήρησε την συμφωνία, όπως και καμιά άλλη άλλωστε διατηρώντας τον αδιάλλακτο, αντιδημοκρατικό και σοβινιστικό χαρακτήρα της. Αφού η Τουρκία αρνείται να τηρήσει τις συμφωνιες τις οποίες υπέγραψε, γιατί πρέπει να τo κάνουμε εμείς; Δεν απαιτούμε απλά να φύγει το τουρκικό προξενείο από τη Θράκη, ο τουρκικός κατοχικός στρατός από την Κύπρο και την επέκταση των 12 ναυτικών μιλίων. Διεκδικούμε τα ελληνικά εδάφη που βρίσκονται για χρόνια υπό κατοχή. Ίμβρο, Τένεδο, Μικρά Ασία, Ανατολική Θράκη, Εύξεινο Πόντο, Ανατολική Ρωμυλία, και Βόρεια Μακεδονία.
Στην Ήπειρο, στην Θράκη και στην Αγιά Σοφία και ακόμα παραπέρα στην Κόκκινη Μηλιά.
Αναδημοσίευση από http://www.drasis-kes.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου