Συνεληφθηκε μαζί με τέσσερεις Ελλαδίτες και άλλους τρεις Κύπριους αγωνιστές με τους οποίους μετέφεραν όπλα για τον αγώνα από την μητέρα πατρίδα. Υποβληθηκε σε φριχτα βασανιστηρια και καταδικαστηκε σε 3τη φυλακιση. Κατά τη δίκη του απαίτησε από τους άγγλους δικαστές να μη καταδικαστεί σαν κοινός εγκληματίας αλλά σαν αγωνιστής της ελευθερίας.
Μετά την αποφυλάκισή του έφυγε αντάρτης στα βουνά όταν αντιλήφθηκε την στενή παρακολούθησή του από τους Άγγλους. Ήταν ο έκτος από τα οκτώ παιδιά του μεγάλου Νικόλα Εύζωνα που πολέμησε κατά τους βαλκανικούς πολέμους στην Ελλάδα, συμβάλλοντας στην απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης. Ο Χρηστάκης Εύζωνας θα θαφτεί με την Ελληνική σημαία , την οποία ζήτησε να βλέπει απέναντι του κατά τις τελευταίες του μέρες στο νοσοκομείο. Ήταν ένας από εκείνους που δεν εξαργύρωσαν την προσφορά τους στον αγώνα με οποιοδήποτε αξίωμα. Δεν ζήτησε ούτε για τα παιδιά του οποιαδήποτε χάρη (π.χ. να βολευτούν στο δημόσιο).
Με το θάνατό του κλείνει μια ακόμα λαμπρή σελίδα της Κυπριακής ιστορίας. Η κηδεια του θα γινει σήμερα στις 5 στην χλωρακα.
Ορκίστηκε στην ΕΟΚΑ από τον ομαδάρχη Κ. Λεωνίδα μετά την άφιξη του Διγενή στη Χλωρακα. Έλαβε μέρος στην εκφόρτωση του πλοιαρίου "Αγιος Γεωργιος" στην ακτή "Ροδαφινια" στις 25 Ιανουαρίου 1955. Συνελήφθη μαζί με τα άλλα μέλη της ομάδας, δικάστηκε και καταδικάστηκε σε 3 έτη φυλάκιση. Μετά την αποφυλάκιση του ενεργοποιήθηκε στην οργάνωση. Ήταν ομαδάρχης σε μαχητικές ομάδες, και αντάρτης στην περιοχή Πάφου. Είχε τα ψευδώνυμα «Άγρας» και «Τέλλος».
Ο Χριστάκης Εύζωνας διηγείται: Μετά την καταδίκη μου στις 06/05/1955 στην φυλακή εργαζόμουν στο μαγειρείο και στην αποθήκη των τροφίμων. Απο εκεί είχα την ευχέρεια να κινούμαι πιο άνετα σε όλη τη φυλακή, για την παραλαβή τροφίμων σε όλους τους καταδίκους και έτσι μπορούσα να βοηθήσω πολλούς συναγωνιστές καταδίκους που ήταν τιμωρημένοι, μυστικά από τους δεσμοφύλακες. Τους έδινα διάφορα τρόφιμα διότι η τιμωρία τους ήταν οκτώ μέρες κλεισμένοι σε ένα δωμάτιο με μόνο ένα κομμάτι ψωμί και νερό. Επίσης κατάφερα να βοηθήσω να αποδράσουν από τις φυλακές τρείς κατάδικους οι οποίοι είχαν πολλά χρόνια καταδίκη, με κίνδυνο την ζωή μου. Μετά την αποφυλάκιση μου απο τις κεντρικές φυλακές , εντάχθηκα στην ομάδα Χλώρακας, Έμπας, Αναβαργού και Πάφου. Έλαβα μέρος στις μεταφορές διάφορων πυρομαχικών και όπλων και επίσης συμμετείχα σε ανατινάξεις, εκτελέσεις, ενέδρες και διάφορα άλλα, μαζί με τους : Κώστα Πενταρά, Γεώργιο Λιασίδη, Γεώργιο Βέργα, Αντώνη Μαυρονικόλα και άλλους. Μετά απο μία ενέδρα στην οδό Μακαρίου Χλώρακας, πλησίον του παλιού μου σπιτιού, οι Άγγλοι και Τούρκοι επικουρικοί πήγαν στο σπίτι μου, συνέλαβαν τον αδερφό μου Ανδρέα Εύζωνα, τον πατέρα μου και την μάνα μου και έπειτα έκαψαν το σπίτι μου και άρχισαν τις ανακρίσεις για να μάθουν που βρισκόμουν. Τον Ανδρέα τον συνέλαβαν και τον πήραν στην περιοχή Ευθύβουλου στην Πάφο όπου του έκαναν φριχτά βασανιστήρια για να ομολογήσει που ήμουν. Εγώ έφυγα στα βουνά αντάρτης στην περιοχή Πέγειας- Ακάμα και ανέλαβα ομαδάρχης με το ψευδόνυμο « Άγρας» και «Τέλλος». Στην ομάδα μου ήταν ο Σάββας Σιέλης, ο Σάββας Συμεού και ο Τηλέμαχος Αντωνίου στην περιοχή Τοξεύτρα όπου αναλαμβάναμε διάφορες επιχειρήσεις. Τομεάρχης μας στην Πάφο ήταν ο Τεύκρος Λοϊζου, ο οποίος βοήθησε πάρα πολλούς αγωνιστές μετά την λήξη του αγώνα προσφέροντας τους διάφορες εργασίες. Τροφοδότες μας ήταν ο Γεώργιος Αράπης και ο Νικολαϊδης Παράδεισος. Μετά απο προδοσία, περίπου χίλιοι Άγγλοι και Τούρκοι επικουρικοί μας περικύκλωσαν. Καταφέραμε να τους ξεφύγουμε νύχτα και πήγαμε στη Δρούσια μια νύχτα. Μετά πήγαμε στην Κρίτου Τέρρα για περίπου ένα μήνα με τροφοδότη μας τον κύριο Γεώργιο Παπαδαυίδ. Αργότερα πήγαμε στο χωριό Μηλιού όπου και μείναμε για περίπου σαράντα ημέρες σε κρησφύγετα μέσα σε πολύ βαρύ χειμώνα. Όταν φύγαμε από την Μηλιού, μετά απο πολλές περιπέτειες , καταλήξαμε στην Επισκοπή Πάφου στο σπίτι του Πάτερ Χαράλαμπου και των αδερφών του, οι οποίοι ήταν όλοι μέλη της οργάνωσης. Μετά απο δύο μήνες περίπου, και μετά απο πολλή περιπέτεια φτάσαμε στο Αναβαργός όπου ήρθαμε σε επαφή με την ομάδα του Νικόλα Πενταρά, του μακαριστού Κώστα Καρνάβαλλου, του Βάσου Παντέλα και διάφορων άλλων αγωνιστών. Μας φιλοξενούσε στο σπίτι του ο μακαριστός Ιορδάνης Κατσαμπής με την σύζηγό του Παναγιώτα και την κόρη του Κούλλα, οι οποίοι μας είχαν όλοι τους σαν τα παιδιά τους και δεν τους ξεχνούμε. Ο Σάββας Συμεού και ο Σάββας Σιέλης πήγαν στην Πέγεια επειδή κόντευαν οι συμφωνίες για την λύση του Κυπριακού. Στη Χλώρακα με φιλοξενούσαν στο σπίτι τους, ο Γεώργιος Λιασίδης, ο Κώστας Λιασίδης, ο Κώστας Πενταράς και ο Νικόλας Χαραλάμπους(Νικολάτζιης Ττοουλιά) ο οποίος με φιλοξένησε στον σύλλογο ΠΕΚ Χλώρακας.
Ημερομηνία Σύλληψής στο Πλοιάριο, 25/01/1955 Ημερομηνία Καταδίκης μου, 06/05/1955 Ημερομηνία Απόλυσης μου, 17/08/1957
Μερική πηγή: http://www.k-tapakoudes-music.com/Chlora
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου