Στις αρχές Μαρτίου αναμένεται η Έκθεση του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, Μπαν κι Μουν, στην οποία θα συνοψίζει την πορεία των μέχρι τώρα διαπραγματεύσεων για τη λύση του κυπριακού προβλήματος καθώς και τις προτάσεις του ΟΗΕ.
Η έκθεση Μπαν κι Μουν αναμένεται να έχει το ίδιο ή ακόμα αυστηρότερο ύφος από τις δηλώσεις του μετά το Green Tree, με τις οποίες τόνιζε την επιτακτική ανάγκη «προόδου» μέχρι την ανάληψη της προεδρίας της Ε.Ε. από την Κυπριακή Δημοκρατία, καθώς και την ανάγκη επίσπευσης των συνομιλιών.
Διπλωματικοί κύκλοι υποστηρίζουν πως ο Γ.Γ. του ΟΗΕ προτίθεται να εισηγηθεί στην έκθεση του (ουσιαστικά να επιβάλει) τη σύγκλιση πολυμερούς διάσκεψης ενώ δεν είναι καθόλου απίθανο να τεθούν χρονοδιαγράμματα, κάτι που αποδεικνύει την πολιτική αφέλεια και έλλειψη διορατικότητας του Δημήτρη Χριστόφια, ο οποίος διαβεβαίωνε το λαό πως δεν πρόκειται να υπάρξουν ούτε χρονοδιαγράμματα ούτε επιδιαιτησία.
Η πρόταση για σύγκληση της Πολυμερούς Διάσκεψης είναι εκβιαστική αφού ουσιαστικά η ελληνοκυπριακή πλευρά θα στηθεί στον τοίχο και θα τις ασκηθούν απίστευτες πιέσεις τόσο από την «τουρκοκυπριακή» πλευρά όσο και από την Τουρκία και τα Η.Ε., την ίδια στιγμή που η Ελλάδα είναι ανίσχυρη και ανήμπορη να βοηθήσει και να σταθεί στο πλευρό της Κυπριακή Δημοκρατίας. Εάν λοιπόν αποφασιστεί η σύγκληση μιας τέτοιας διάσκεψης, δε θα είναι τίποτα άλλο παρά μία ακόμα νίκη για την τουρκική διπλωματία, νίκη η οποία θα προστεθεί στις αμέτρητες υποχωρήσεις των μέχρι τώρα “ηγετών” μας.
Ούτως ή άλλως, όμως, βλέπουμε πως οι συνομιλίες δεν οδηγούν σε κανένα επιθυμητό αποτέλεσμα. Παρατηρούμε πως συνεχώς ο Δημήτρης Χριστόφιας δηλώνει αισιόδοξος, μετά όμως από κάθε συνάντηση για διαπραγμάτευση, εκφράζει τη λύπη και την ανησυχία του για την αδιαλλαξία της άλλης πλευράς. Έτσι κι αλλιώς οι συνομιλίες από μόνες τους υποβιβάζουν το πρόβλημα από πρόβλημα Εισβολής και Κατοχής σε δικοινοτικό. Δεν έχει απολύτως κανένα νόημα να συνομιλεί ο Πρόεδρος του μόνου νόμιμου κράτους στην Κύπρο με τον εκπρόσωπο των «Τουρκοκυπρίων», με ένα κοινοτάρχη. Ας στήσουμε στον τοίχο τον πραγματικό ένοχο, την Τουρκία και ας διεκδικήσουμε (και όχι να διαπραγματευτούμε) αυτά που μας ανήκουν. Άλλωστε η πατρίδα μας δεν είναι χωράφι για να το πουλήσουμε, είναι η γη μας, ο τόπος που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν οι παππούδες και οι γονείς μας, το χώμα που βάφτηκε με το αίμα τόσων Ελλήνων. Δε διαπραγματευόμαστε και δεν πουλάμε ούτε σπιθαμή από τη γη μας γιατί...
«...η γης δεν έχει κρικέλια για να την πάρουν στον ώμο και να φύγουν, μήτε μπορούν, όσο κι αν είναι διψασμένοι να γλυκάνουν το πέλαγο με νερό μισό δράμι…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου