«Και τι περιμένεις από ανθρώπους
που τους βιάσανε τις γυναίκες μπροστά στα μάτια τους
και δεν τράβηξαν τον σουγιά τους.
Απαθώς τότε κι απαθώς σήμερα ζητάνε απλώς διαζύγιο.
Τέτοιοι ρουφιάνοι δεν μπορούν να πολεμήσουν για τίποτε» (Παντελής Μηχανικός)
Όπως γίνεται συνήθως τα τελευταία χρόνια, γίναμε μάρτυρες ξανά μιας Γενικής Συνέλευσης της Ε.Φ.Ε.Κ. Θεσσαλονίκης, που κάποιοι δεν ήθελαν να τελειώσει. Από το ξεκίνημα της Συνέλευσης τα μέλη της Προοδευτικής Κίνησης Φοιτητών του ΑΚΕΛ, ήταν προκλητικά απέναντί μας. Με δηλώσεις και αντιδηλώσεις, πρώτα εκ του βήματος και έπειτα σαν φίλαθλοι ποδοσφαίρου, οι κατά τα άλλα υπέρμαχοι του λαού, κατάφεραν να παρελθοντολογήσουν και με αισχρούς χαρακτηρισμούς να προκαλέσουν την έντονη διαμάχη που κατέληξε στη διάλυση της σημαντικής γενικής συνέλευσης.
Ακολουθώντας πιστά τις συνηθισμένες πρακτικές του κόμματός τους, αναφέρθηκαν ξανά στο πραξικόπημα της Χούντας και με άστατα επιχειρήματα επιχείρησαν να κατηγορήσουν για άλλη μια φορά τα μέλη της Π.Ε.Ο.Φ. και τις οικογένειες τους για ένα γεγονός του 1974. Περιττό να πούμε ότι το προεδρείο ήταν ξεκάθαρα επιθετικό και δεν μας επέτρεψε να τοποθετηθούμε για την προσβολή που δεχτήκαμε.
Και όπως ήταν φυσικό, οι ψηφοθήρες της Πρωτοπορίας έσπευσαν να μιλήσουν, εντός και εκτός της συνέλευσης, για αρένες και άλλα συναφή. Λες και δεν ήμασταν εκεί τα τελευταία 2 χρόνια, όπου σε κάθε Γενική Συνέλευση, Πρωτοπορία και Προοδευτική γίνονται παλαιστές και χτυπιούνται σαν σε συγκρούσεις μεταξύ χούλιγκαν. Κατά τα άλλα, εμείς είμαστε σαν τους γκρίζους λύκους, όπως άθλια υποστήριξε στέλεχος της Πρωτοπορίας σε τοποθέτησή του.
Ενώ λοιπόν, στόχος των καθεστωτικών Προοδευτικαρέων ήταν να προκαλέσουν και να δημιουργήσουν ψευδαισθήσεις στους Κύπριους φοιτητές, στο τέλος αποφάσισαν να αποχωρήσουν, δήθεν ως κατατρεγμένοι και θιγμένοι. Είναι γνωστή η τακτική της Προοδευτικής και των μελών της να κλαίνε στη γωνία, ως απομονωμένοι, έστω κι αν έχουν τεράστιες ευθύνες για πολλά ζητήματα.
Ως Π.Ε.Ο.Φ. δεν γονατίζουμε ποτέ. Έχουμε συνηθίσει τις ποταπές κατηγορίες τους για το πραξικόπημα. Προσπαθώντας δηλαδή να αθωώσουν τους Τούρκους εισβολείς, ψάχνουν υπαίτιους μέσα στον κύκλο των αυτόνομων φοιτητών. Ακόμα κι αν ζητήσαμε να ανακαλέσουν για τους χαρακτηρισμούς, οι νεολαίοι του Δημήτρη Χριστόφια συνέχισαν στο ίδιο βιολί χωρίς κανένα σεβασμό και καμιά αυτοκριτική. Δεν φοβηθήκαμε ποτέ ούτε αυτούς, ούτε κανέναν. Ξέρουμε που πατάμε και που πηγαίνουμε σε αντίθεση με κάποιους άλλους. Θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας για Λευτεριά, Αυτοδιάθεση και Ένωση με τη μάνα Ελλάδα, όσες λοιδορίες κι αν δεχτούμε. Κι όποιος δεν καταλαβαίνει, δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου