Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

ΜΙΧΑΗΛ ΓΕΩΡΓΑΛΛΑΣ

"ΜΑΣΤΡΕ ΜΟΥ ΠΕΘΑΙΝΩ. ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ".
Το 1935, στο κατεχόμενο σήμερα χωριό Μαραθόβουνο, γεννήθηκε ο Μιχαήλ (Μάκης) Γεωργάλλας. Στις 31 Δεκεμβρίου 1956 ο 21χρονος Μάκης ξεψυχούσε με το όνομα της Μάνας Ελλάδας στα χείλη…

Φοιτούσε ακόμη στο Παγκύπριο Γυμνάσιο, όταν πρωτοστατούσε σε μαχητικές διαδηλώσεις κατά των αποικιοκρατών. Δεν μπορούσε η ελληνική του ψυχή να δεχτεί πως η Κύπρος ήταν σκλαβωμένη. Σε κάθε χριστιανική και εθνική κίνηση μέσα ήταν κι ο Μάκης. Συνελήφθηκε και κλείστηκε στα κρατητήρια της Κοκκινοτριμιθιάς. Μα πώς μπορούσε να χωρέσει η ελεύθερη ψυχή του στις φυλακές εκείνες; Με μεγάλη τόλμη πέτυχε να δραπετεύσει στις 13 Σεπτεμβρίου 1956 και να καταφύγει στα βουνά. Αμέσως μετά, κατάφερε να ενωθεί με την ομάδα του Γρηγόρη Αυξεντίου, όπου παρέμεινε μέχρι το θάνατό του, τρεις μήνες αργότερα.

Ο Αρχηγός Γρίβας, χαρακτηρίζει τον Γεωργάλλα «γενναίο παλικάρι, αγνός και ενθουσιώδης αγωνιστής, όστις, μολονότι λαμπρού ήθους και εξαιρέτου επιδόσεως, απεβλήθη, ως μη ώφειλε, του Σχολείου, εις το οποίο εφοίτα, λόγω της ζωηρής συμμετοχής τους εις τας μαθητικάς πατριωτικάς εκδηλώσεις».

Η ομάδα του Αυξεντίου καταδιωκόταν από τους Άγγλους και μετακινείτο συνεχώς. Το βράδυ της 30ης προς 31 Δεκεμβρίου 1956 βρισκόταν στο χωριό Ζωοπηγή της επαρχίας Λεμεσού, στο σπίτι του Μηνά Κωνσταντίνου. Το πρωί της 30ης Δεκεμβρίου είχαν φτάσει στο χωριό Εγγλέζοι και διενήργησαν έρευνες άνευ αποτελέσματος. Γύρω όμως στα μεσάνυχτα, κατέφθασε ιδιωτικό ταξί και σταμάτησε έξω από το σπίτι του Μηνά, 20 περίπου μέτρα από την κρύπτη των ανταρτών. Οι επιβαίνοντες άρχισαν να χτυπούν τη θύρα του σπιτιού. Ο Αυξεντίου, νομίζοντας ότι ήταν μαντατοφόροι της ΕΟΚΑ, έστειλε τον Μηνά να ανοίξει. Ανοίγοντας βρέθηκε αντιμέτωπος με 5 πάνοπλα άτομα. 2 Τούρκους και 3 αργυρώνητους προδότες στην υπηρεσία των Άγγλων. Αυτοί ήταν οι Ανδρέας Φοινιώτης, Τσούκας και Λιμνιάτης. Κάποιος απ΄ αυτούς πλησίασε τον Μηνά και του είπε δήθεν εμπιστευτικά να ειδοποιήσει αμέσως τους αντάρτες που ήταν στο χωρίο να φύγουν, γιατί σε 10 λεπτά θα κατέφθανε στρατός. Ο Μηνάς αντελήφθη το τέχνασμα και έτσι άρχισε να προσποιείται άγνοια.

Οι 5 πράκτορες των Άγγλων αφού κατάλαβαν ότι δεν ήταν δυνατόν να πετύχουν κάτι με το καλό, άρχισαν να απειλούν το Μηνά για να τους αποκαλύψει που βρίσκονταν όπλα και βόμβες. Όταν άρχισαν να γίνονται πολύ απειλητικοί, ο Μηνάς, για να ειδοποιήσει την ομάδα των ανταρτών, που βρίσκονταν στην παρακείμενη οικία άρχισε να φωνάζει ζητώντας βοήθεια. Ο Αυξεντίου, ο οποίος άκουσε τις φωνές, αποφάσισε να τον απαγκιστρώσει από τους πράκτορες των Άγγλων για να τον σώσει, γιατί ο Μηνάς Κωνσταντίνου ήταν άριστο στέλεχος της ΕΟΚΑ και επιπλέον, γνώριζε πολλά μυστικά της Οργάνωσης. Έτσι ο Αυξεντίου και ο Γεωργάλλας, οπλισμένοι με Τόμιγκαν, προχώρησαν προς τους 5 πράκτορες και όταν έφτασαν σε απόσταση 15 μέτρων ήταν έτοιμοι να πυροβολήσουν. Όμως, ο Μηνάς βρισκόταν στο βαλλιστικό πεδίο τους... Περίμεναν λίγο να μετακινηθεί ο Μηνάς. Οι πράκτορες των Άγγλων όμως, αντιλήφθηκαν τους 2 αντάρτες και όταν μετακινήθηκε ο Μηνάς, ακούστηκε μια ριπή και ο Γεωργάλλας έπεσε πληγωμένος βαριά. Αυτός που πυροβόλησε ήταν ο Τούρκος. Αμέσως ο Αυξεντίου ανταπέδωσε τα πυρά προς το μέρος που φάνηκε η λάμψη και το εχθρικό αυτόματο σίγησε, αφού είχε σκοτωθεί ο κάτοχός του.

Για μερικά λεπτά έγινε ανταλλαγή πυρών αλλά οι πράκτορες των Εγγλέζων κατάφεραν να διαφύγουν μπαίνοντας στο ταξί. Ο Γιωργάλλας τραυματισμένος βαριά, σύρθηκε σιγά σιγά και χάραξε μια γραμμή με το αίμα του, από το γεφύρι του χωριού, όπου τραυματίσθηκε, μέχρι το σπίτι του Μηνά.

Πριν πεθάνει, ο Αυξεντίου έτρεξε κι αγκάλιασε το Μάκη. Ο νεαρός ήρωας κατάφερε να ψελλισει: «Μάστρε μου πεθαίνω. Ζήτω η Ελλάς».

Βιαστικά η ομάδα του Αυξεντίου έθαψε τον ήρωα στο νεκροταφείο του χωριού. Ήταν ακόμη άγρια μεσάνυχτα, όταν έφεραν κρυφά τον ιερέα του χωριού να τελέσει την κηδεία. Η αντάρτικη ομάδα που αποτελείτο από 6 άτομα ετοιμαζόταν τώρα να φύγει από το χωριό, γιατί αναμενόταν η άφιξη ισχυρής δύναμης Εγγλέζικων στρατευμάτων. Έπρεπε τα παλικάρια να φύγουν προτού έλθουν βρετανικές ενισχύσεις. Μέσα στο σκοτάδι εξαφανίστηκαν οι αντάρτες στη βουνοκορφή Παπούτσα.

Λίγο αργότερα αγγλικές δυνάμεις έφτασαν στο χωριό. Βρήκαν μόνο το νιόσκαφτο τάφο του νεαρού ήρωα με το άψυχο κορμί του να κείται σ' αυτόν.

Στην άκρη του χωριού Ζωοπηγή, κοντά στο γεφύρι του κύριου δρόμου, εκεί που ξεψύχησε ο Μάκης Γεωργάλλας, ένα μνημείο στέκεται σήμερα για να θυμίζει σε όλους μας τη θυσία του ήρωα. Όταν κάποια μέρα περάσεις από εκεί, αγαπητέ αναγνώστη, κάνε μια σύντομη στάση και κατέβα από το αυτοκίνητο. Κοίταξε το μνημείο και βάλε το σταυρό σου. Ιερός είναι ο τόπος εκείνος και κάθε τόπος όπου έδωσαν τη ζωή τους οι νέοι της Κύπρου.

Νέοι, με ψυχή από καθαρό ατόφιο ελληνικό χρυσάφι! Νέοι, που τις γιορτινές μέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς βρίσκονταν αγκαλιά με τα όπλα τους αντί με τους συγγενείς.

Νέοι, με ιδανικά και με ακλόνητη πίστη στην Ελλάδα και στην Ένωση.

Δόξα και Τιμή στους αγωνιστές της ΕΟΚΑ.

Δόξα και τιμή στους αθάνατους ήρωές μας!


WWW.APOELLAS.COM

Δελτίο Τύπου Ε.Φ.Α.Ε.Φ.Π.

Το πρόβλημα στην Κύπρο δεν είναι πρόβλημα μεταξύ των δύο κοινοτήτων αλλά είναι πρόβλημα εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής και καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των Κυπρίων. Έτσι θεωρούμε πως το πρόβλημα πρέπει να τεθεί στις σωστές του βάσεις και η κυβέρνηση πρέπει να επιδιώξει λύση η οποία θα είναι δίκαιη και βιώσιμη. Αναμφισβήτητα, η λύση της ΔΔΟ η οποία προωθείται σε καμία περίπτωση δεν αποκαθιστά τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Κύπρο αφού είναι πρώτα από όλα ρατσιστική μιας και διαχωρίζει το λαό σε δύο κοινότητες. Επιπλέον, προωθεί ρατσιστικά και αντιδημοκρατικά συστήματα διακυβέρνησης αφού ήδη τέθηκαν στο τραπέζι των συνομιλιών από την δική μας πλευρά οι εξής δύο απαράδεκτες προτάσεις:

α) Η σταθμισμένη ψήφος που καταργεί τη δημοκρατική αρχή ένας άνθρωπος = μια ψήφος.

β) Η εκ περιτροπής προεδρία που δίνει τη δυνατότητα σε Τούρκο έποικο, ο οποίος αποτελεί προϊόν εγκλήματος πολέμου, να εκλέγεται πρόεδρος όλων το νομίμων κατοίκων της Κυπριακής Δημοκρατίας για δύο χρόνια.

Εμείς η νέα γενιά αυτού του τόπου δεν ανεχόμαστε πλέον την υπονόμευση των ιδίων των ανθρώπων που αποτελούν την κυπριακή κοινωνία. Οι καιροί ήταν πάντα δύσκολοι. Καιρός όμως να αντιδράσουμε, να αντισταθούμε στο εθνικό μας ξεπούλημα, να χειραφετηθούμε από τις «μικρές» πολιτικές μας ηγεσίες και να διαδραματίσουμε το ρόλο που μας ανήκει στον δικό μας τόπο. Η λέξη διεκδίκηση δυστυχώς έχει διαγραφεί από το λεξικό της πολιτικής μας ηγεσίας και έχουν αντικατασταθεί απ τον συμβιβασμό και την υποχώρηση. Οι πλάτες του κυπριακού λαού έχουν επιβαρυνθεί ανησυχητικά και είναι πλέον ανάγκη, για την εθνική μας επιβίωση, να φωνάξουμε για το δικό μας μέλλον και των παιδιών μας.

Καλούμε λοιπόν όλο το λαό, υπεράνω κομματικών συμφερόντων να συμπορευτεί με την πρωτοβουλία μας, ούτως ώστε να επέμβουμε όλοι μαζί στην μηδενιστική πολιτική του Δημήτρη Χριστόφια και των συμμάχων του και να ξεπεράσουμε την ηττοπάθεια των τελευταίων 36 χρόνων με την ελπίδα μιας νέας δράσης και πρωτοβουλίας, εθνικής, κοινωνικής και πάνω απ’ όλα ελληνικής.

Αποδεχόμενοι την πρό(σ)κληση του κ. Δημήτρη Χριστόφια και παρακινούμενοι από την φράση «Κανείς δεν μπορεί να ανεβεί στην πλάτη σου εάν εσύ δε σκύψεις», ΩΡΑΙΟΙ ΩΣ ΕΛΛΗΝΕΣ σας καλούμε να φωνάξετε μαζί μας ενάντια στη λήθη και στη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία. Nα απαιτήσουμε την καταδίκη της Τουρκίας και την είσοδο της στο τραπέζι των συνομιλιών ως υπεύθυνοι για τα προβλήματα και τα δεινά της πατρίδας μας,

ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΜΕΓΑΡΟ

ΣΤΙΣ 4 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2011

Η ΩΡΑ 18:00
http://www.facebook.com/event.php?eid=140163382707855

Γραφείο Τύπου Ε.Φ.Α.Ε.Φ.Π
www.efaefp.net 

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ


«Κανείς δεν μπορεί να ανεβεί στην πλάτη σου εάν εσύ δεν σκύψεις».
Ως ευσυνείδητοι πολίτες της κυπριακής δημοκρατίας αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε αυτήν την πρωτοβουλία γιατί η κοινωνική ανελευθερία, η οικονομική παρακμή και φυσικά οι εθνικές υποχωρήσεις της πολιτικής μας ηγεσίας έχουν φέρει τον λαό μας σε ένα βήμα πριν από τον οριστικό παραμερισμό της αξιοπρέπειας του. Η πρωτοβουλία εθνικής και κοινωνικής παρέμβασης επιδιώκει την οριστική παύση της συνεχιζόμενης πολιτικής της υποδούλωσης και του συμπλέγματος της ηττοπάθειας.
Εμείς η νέα γενιά αυτού του τόπου δεν ανεχόμαστε πλέον την υπονόμευση των ίδιων των ανθρώπων που αποτελούν την κυπριακή κοινωνία. Οι καιροί ήταν πάντα δύσκολοι. Καιρός όμως να αντιδράσουμε, να αντισταθούμε στο εθνικό μας ξεπούλημα, να χειραφετηθούμε από τις «μικρές» πολιτικές μας ηγεσίες και να διαδραματίσουμε το ρόλο που μας ανήκει στον δικό μας τόπο. Η λέξη διεκδίκηση δυστυχώς έχει διαγραφεί από το λεξικό της πολιτικής μας ηγεσίας και έχουν αντικατασταθεί απ τον συμβιβασμό και την υποχώρηση.
Οι πλάτες του κυπριακού λαού έχουν επιβαρυνθεί ανησυχητικά και είναι πλέον ανάγκη, για την εθνική μας επιβίωση, να φωνάξουμε για το δικό μας μέλλον και των παιδιών μας. Η πρωτοβουλία μας ας αποτελέσει μια ώθηση και σε άλλες πολλές πρωτοβουλίες με το σκοπό της ανάστασης και του σταματημού της εθνομηδενιστικής πολιτικής του προέδρου της κυπριακής δημοκρατίας.
Καλούμε λοιπόν όλο το λαό, υπεράνω κομματικών συμφερόντων να συμπορευτεί με την πρωτοβουλία μας, ούτως ώστε να επέμβουμε όλοι μαζί στην μηδενιστική πολιτική του Δημήτρη Χριστόφια και των συμμάχων του και να ξεπεράσουμε την ηττοπάθεια των τελευταίων 36 χρόνων με την ελπίδα μιας νέας επανάστασης εθνικής, κοινωνικής και πάνω απ’ όλα ελληνικής.
Αποδεχόμενοι την πρό(σ)κληση του κ. Δημήτρη Χριστόφια και παρακινούμενοι από την φράση «Κανείς δεν μπορεί να ανεβεί στην πλάτη σου εάν εσύ δε σκύψεις», ΩΡΑΙΟΙ ΩΣ ΕΛΛΗΝΕΣ σας καλούμε να φωνάξετε μαζί μας ενάντια στη λήθη και στη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία. Να απαιτήσουμε την καταδίκη της Τουρκίας και την είσοδο της στο τραπέζι των συνομιλιών ως κατηγορούμενη και υπεύθυνη για τα δεινά της πατρίδας μας.
ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΜΕΓΑΡΟ ΣΤΙΣ 4 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2011 Η ΩΡΑ 18:00


http://www.facebook.com/event.php?eid=140163382707855

Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010

22 Δεκεμβρίου 1940: Ο Ελληνικός Στρατός απελευθερώνει τη Χιμάρα




Μετά την απελευθέρωση των Αγίων Σαράντα στις 6 Δεκεμβρίου 1940, κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο, του Λουκόβου στις 7 και του Πικέρασι (Πικέρνι) στις 8 του ίδιου μήνα, η 3η Μεραρχία του Ελληνικού Στρατού κινήθηκε βόρεια και στις 13 Δεκεμβρίου είχε φθάσει δυτικά και βορειοδυτικά του Μπόρσι, στην άριστα οχυρωμένη γραμμή, ύψωμα 613 – Μάλι ε Κηπαρόιτ – Μάλι ε Τζόρετ – αυχένας Κούτσι – Μάλι Ιτέρας που υπεράσπιζε η ιταλική μεραρχία Σιένα.
Το απόσπασμα Τσακαλώτου προώθησε το Ι/42 τάγμα στην περιοχή Φτέρα – Τζόρα για να αντικαταστήσει την Α΄ Ομάδα Αναγνωρίσεως, το δε ΙΙ/40 στον ορεινό όγκο Μάλι Ιτέρας για να εκβιάσει δι’ υπερκεράσεως τον αυχένα Κούτσι, με κατάληψη του όγκου της Παπαθιάς.

Στις 15 Δεκεμβρίου οι πρώτες επιθέσεις του 12ου Συντάγματος Πεζικού (Σ.Π.) κατά των υψωμάτων του Κηπαρού απέτυχαν.
Το ύψωμα 613 καταλήφθηκε τελικά, μέσα σε χιονοθύελλα και πολύνεκρο αγώνα εκ του συστάδην, στις 17 Δεκεμβρίου, με αποτέλεσμα ο εχθρός να εγκαταλείψει και το Μάλι Βάριτ βορειότερα. Στις 19 Δεκεμβρίου κατελήφθησαν, με βαριές απώλειες, από το 6ο Σ.Π. το στρατηγικής σημασίας ύψωμα Γκιάμι (βόρεια του Πανόρμου) και το ύψωμα Τσίπι (βόρεια του Πύλιουρι). Ανατολικότερα καταλαμβάνεται από το απόσπασμα Τσακαλώτου το ισχυρά οργανωμένο ύψωμα Μάλι ε Τζόρετ και ο αυχένας Κούτσι μετά από τριήμερο σκληρό αγώνα που απέφερε στη σημαία του 4ου Σ.Π. χρυσό αριστείο ανδρείας.
Το 6ο Σύνταγμα που ήλεγχε τις ανατολικές προσβάσεις του ορεινού όγκου του Κηπαρού (Μάλι Κηπαρόιτ) πριν προχωρήσει προς Χιμάρα, έταξε ένα τάγμα στο ύψωμα Τσίπι για να ελέγχει την οδό προς Πύλιουρι ενώ το δεύτερο τάγμα του βάδισε προς απελευθέρωση του χωριού.




Αναδημοσίευση απο σχόλιο του χρήστη  Lefteris Priftis στο Facebook

Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010

ΠΩΣ ΑΡΧΙΣΕ Η ΑΝΤΑΡΣΙΑ ΤΟΥ 1963-1964

Αναδημοσίευση από http://www.apoellas.com/epeteiaka/1963_arxi.php

Τι αφηγείται ο επικεφαλής της αστυνομικής περιπόλου, που δέχτηκε πυρά από Τούρκους
Επρόκειτο, ουσιαστικά, για μια τουρκοαγγλική συνωμοσία, που στηρίχτηκε, μάλιστα, σε μια προβοκάτσια: Μέλη της τ/κ τρομοκρατικής οργάνωσης Τ.Μ.Τ. πυροδότησαν βόμβα στο τουρκικό Γραφείο Τύπου, στη Λευκωσία. Μπροστά στο πρωτοφανές κύμα βίας που ακολούθησε, οι Άγγλοι, με πρόφαση ότι αδυνατούσαν να συγκρατήσουν τις τουρκικές επιθέσεις, δημιούργησαν διαχωριστική ζώνη ανάμεσα στον ελληνικό και τον τουρκικό τομέα της πρωτεύουσας, γνωστή ως «Γραμμή Μέισον Ντίξον». Ήταν το πρώτο έμπρακτο σημάδι του από πολλού σκοπούμενου διαχωρισμού, που πήρε σάρκα και οστά το 1963, με τη γνωστή σ’ όλους «Πράσινη Γραμμή».


Στις 23 Μαρτίου 1963, ο τότε Πρόεδρος Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, υπέβαλε στις τρεις εγγυήτριες δυνάμεις Ελλάδα, Τουρκία και Βρετανία, ένα σχέδιο αλλαγών στο ιδρυτικό κείμενο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ήταν τα γνωστά 13 σημεία, για ισάριθμες αλλαγές στα άρθρα του Συντάγματος της Ζυρίχης, του 1960. Το Νιόβρη του 1963, ο Μακάριος υπέβαλε τα 13 σημεία και στον Τ/κ ηγέτη Φαζίλ Κουτσιούκ, ο οποίος, όμως, έσπευσε να τα απορρίψει αμέσως. Έτσι, το μόνο που απέμεινε πια στους Τούρκους, δεν ήταν τίποτε άλλο από την αφορμή για έναρξη της ανταρσίας. Και η αφορμή αυτή δόθηκε το βράδυ της 21ης Δεκεμβρίου 1963, όταν Τούρκοι τρομοκράτες πυροβόλησαν αστυνομική περίπολο στη Λευκωσία. Από το βράδυ εκείνο η Κύπρος πήρε φωτιά, αφού συγκρούσεις άρχισαν τόσο στις άλλες πόλεις όσο και στην ύπαιθρο, κυρίως σε μικτά χωριά.


Το επεισόδιο που έδωσε το έναυσμα για την τουρκική ανταρσία, μεταφέρει σήμερα ζωντανά στις στήλες της «Σημερινής» ο επικεφαλής της αστυνομικής περιπόλου Αργύρης Θεοφάνους, τότε αστυνομικός λοχίας, αγωνιστής-αντάρτης της ΕΟΚΑ. Υπηρετούσε στον Ουλαμό Προλήψεως Εγκλημάτων και το βράδυ εκείνο ήταν υπεύθυνος της βάρδιας.


Όχημα με αγνώστους
« Η εργασία μας στον Ουλαμό» - αφηγείται ο κ. Θεοφάνου - «ήταν η πρόληψη του εγκλήματος, οι πληροφορίες και η καταστολή, συν οι οποιεσδήποτε άλλες οδηγίες μάς δίδονταν από τον αστυνομικό Διευθυντή, Μιχαλάκη Παντελίδη, απευθείας. Το βράδυ εκείνο της 21ης Δεκεμβρίου, ήταν στη βάρδια μου ο Αυγουστής Ευσταθίου, ο Ανδρέας Καρανίκκης και τρεις άλλοι αστυνομικοί. Την εποχή εκείνη είχαμε πολλές πληροφορίες, ότι οι Τούρκοι κάτι ετοιμάζονταν να κάμουν τα Χριστούγεννα. Αυτό, επιβεβαιώθηκε και από το μυστικό έγγραφο, που βρέθηκε στο γραφείο του τότε Τούρκου υπουργού Γεωργίας Φαζίλ Πλουμέρ, που αναφερόταν επακριβώς για δυναμική στρατιωτική κίνηση των Τούρκων τις μέρες των γιορτών.


Οι πληροφορίες μας, λοιπόν, εκείνες τις μέρες ήταν πιο έντονες, γι’ αυτό και είχαμε δώσει, ως Αστυνομία Λευκωσίας, έμφαση στις Οδούς Πάφου και Ερμού, ο οποίες χώριζαν τον ελληνικό από τον τουρκικό τομέα της πρωτεύουσας. Το βράδυ εκείνο της Παρασκευής, είχαμε ξεκινήσει την περιπολία μας από την τουρκική συνοικία, όπου και διαπιστώσαμε ότι υπήρχε έντονη κίνηση Τούρκων στρατιωτικών, ιδιαίτερα αξιωματικών του τουρκικού στρατιωτικού αποσπάσματος (ΤΟΥΡΔΥΚ), που στάθμευε στη Κύπρο με βάση τις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου.


»Ήταν περασμένα τα μεσάνυκτα, όταν με το «Βόξολ» της Αστυνομίας και τους προαναφερθέντες αστυνομικούς, όλοι με πολιτικά, μπήκαμε από την Οδό Πάφου προς την Ερμού. Σε κάποιο σημείο στα αριστερά βρισκόταν το σωματείο του Ολυμπιακού. Ακριβώς απέναντι καταλήγει στην Ερμού η Οδός Πενταδακτύλου, από την οποία έμπαινε την ώρα εκείνη στην Ερμού ένα αυτοκίνητο σαλούν, με μερικά πρόσωπα μέσα. Έδωσα εντολή στον οδηγό του «Βόξολ» να ανακόψει το άγνωστο αυτοκίνητο για έλεγχο, γιατί το θεώρησα ύποπτο. Αυτό και έγινε. Κατέβηκα κάτω και επέδειξα στον οδηγό του αυτοκινήτου την αστυνομική μου ταυτότητα και του είπα «θέλω να δω την άδεια και την ταυτότητά σας». Στο αυτοκίνητο υπήρχαν ακόμα τρεις άνδρες και μια γυναίκα. Αντί να μου δώσει τα στοιχεία του ο οδηγός, κατέβηκε κάτω, έβαλε τα χέρια στη μέση και μου είπε στα ελληνικά: «Εμένα σε Έλληνα αστυνομικό δε διά τίποτε». Εγώ τότε του είπα: «Όχι μόνο θα δώσεις τα στοιχεία, αλλά θα μου εξηγήσεις και γιατί βρίσκεστε αυτή την ώρα εδώ». Στο μεταξύ, κατέβηκαν από το αυτοκίνητο οι άλλοι άντρες και η γυναίκα, όπως κατέβηκαν και από το αστυνομικό αυτοκίνητο τα άλλα μέλη της περιπόλου. Είπα σ’ αυτούς να πάρουν τα στοιχεία όλων και να ερευνήσουν τόσο τους ίδιους όσο και το όχημα. Ο οδηγός, μου απάντησε ότι «αν θέλετε να μας ερευνήσετε να μας πάρετε στο Σαράι» (στον αστυνομικό σταθμό Σεραγίου, που βρισκόταν στην καρδιά της τουρκικής συνοικίας). «Το αυτοκίνητο θα ερευνηθεί εδώ», του είπα, «αλλά εσείς, αν δε θέλετε να υποβληθείτε σε σωματική έρευνα εδώ, θα σας πάρουμε στο σταθμό της Πύλης Πάφου».


Ενώ συζητούσαμε με τους Τούρκους, γιατί περί Τούρκων επρόκειτο, ένας από τους Τούρκους που ήταν στο αυτοκίνητο, είπε στον Αυγουστή «εσένα πε κουμπάρος ιξέρω ποιος είσαι τζιαι σε τρεις ημέρες εν να κανονίσω»!.. Την ίδια στιγμή, είδα τη γυναίκα που ήταν στο αυτοκίνητο των αγνώστων, να έρχεται από αριστερά, από το δρόμο της εκκλησίας του Αγίου Λουκά, επικεφαλής 300 τουλάχιστον Τούρκων, οι οποίοι φώναζαν και χειρονομούσαν με άγριες διαθέσεις. Η γυναίκα αυτή ονομαζόταν Τζεμαλιέ και ήταν γνωστή πόρνη στους οίκους ανοχής της Λευκωσίας, στην περιοχή της παλιάς Ηλεκτρικής. Ήταν φανερό ότι, η Τζεμαλιέ,την ώρα που εμείς συζητούσαμε με τους Τούρκους, διέλαθε της προσοχής μας και έτρεξε προς τη γειτνιάζουσα τουρκική συνοικία και ειδοποίησε τουρκικό όχλο, που ήταν σε επιφυλακή, και ήρθε προς το μέρος μας.


«Ζήτησα ενισχύσεις»
»Οι κουβαλητοί Τούρκοι όταν ήρθαν κοντά μας, άρχισαν να συζητούν έντονα, να φωνάζουν και η περιοχή να μετατρέπεται από λεπτό σε λεπτό σε πεδίο μεγάλης έντασης. Εγώ τότε προχώρησα προς το αυτοκίνητό μας και με τον ασύρματο ειδοποίησα την Πύλη Πάφου να μας στείλουν επειγόντως ενισχύσεις. Στη συνέχεια, και ενώ η φασαρία συνεχιζόταν, έφθασε τυχαία εκεί ο Κύκκος Στυλιανίδης, μέλος του Κυπριακού Στρατού, ο οποίος ήταν φίλος μου, αφού ήμασταν μαζί στην ίδια ανταρτική ομάδα παλιά στην ΕΟΚΑ. Την ίδια στιγμή, άκουσα το θόρυβο αυτοκινήτων Λαντ Ρόβερ, που ήταν οι ενισχύσεις που ζητήσαμε. Επρόκειτο για δύο Έλληνες και δύο Τούρκος αστυνομικούς, με επικεφαλής ένα Τούρκο αξιωματικό, όλοι ένοπλοι. Ο Τούρκος αξιωματικός, αντί να έρθει κοντά μου, πήγε προς τον Κύκκο, τον οποίο υπέδειξαν κάποιοι από τους κουβαλητούς, ότι κρατεί πιστόλι. Eπενέβηκα εγώ και είπα στον αξιωματικό ότι τον κάλεσα για βοήθεια, «σε μια προσπάθεια να κατευνάσουμε τα πάθη και όχι για να τα εξάψουμε».


Στο σημείο αυτό, ο Κύκκος θεώρησε ότι είχε την ευκαιρία να πάει στο «Βόξολ» και να πετάξει μέσα το πιστόλι του. Μόλις το έκαμε αυτό, ο Τούρκος αξιωματικός πήγε προς το αυτοκίνητο και έσκυψε να πάρει το όπλο. Θεώρησα ότι αν το έπιανε θα κινδυνεύαμε, γι’ αυτό και τον εμπόδισα. Αμέσως μετά μπήκα αστραπιαία στο αυτοκίνητο και με ιλιγγιώδη ταχύτητα έφυγα για να πάω στην Αρχιεπισκοπή, για να ζητήσω βοήθεια. Μετά από αυτό, τα μέλη της περιπόλου που ήσαν στο χώρο του επεισοδίου εγκατέλειψαν την περιοχή, νομίζοντας ότι είχα και εγώ φύγει.



Κλοτσοκόπημα
»Μόλις πήγα εκατό μέτρα, είδα να έρχεται ο αστυνόμος Παντελίδης μαζί με τον υπεύθυνο πόλεως και προαστίων, αξιωματικό Πέτρο Στυλιανίδη. Σταμάτησε, τον ενημέρωσα σχετικά και μου είπε να επιστρέψω πίσω. Έστριψα και ακολούθησα το αυτοκίνητο του Παντελίδη, ο οποίος σταμάτησε και άφησε τα φώτα αναμμένα. Το ίδιο έκαμα κι εγώ, αλλά, ενώ κατευθυνόμουν προς αυτόν πεζός, η Τζεμαλιέ έτρεξε προς εμένα και με κτύπησε με το τακούνι του παπουτσιού της στο μέτωπο. Ταυτόχρονα, επετέθηκαν σε μένα πολλοί άλλοι Τούρκοι και άρχισαν να με κλοτσοκοπούν, ενώ ο Παντελίδης, που ήταν με πολιτικά, φώναζε «μην τον κτυπάτε και είναι αστυνομικός». Έκαμα τη σκέψη να τραβήξω το πιστόλι μου, αλλά έκρινα ότι οι συνέπειες ίσως να ήταν για μένα τραγικές. Έκαμα μιαν υπερπροσπάθεια και μπόρεσα και ξέφυγα από τα χέρια των Τούρκων και σύρθηκα προς το αυτοκίνητο. Την ώρα ακριβώς εκείνη έπεσε η πρώτη ριπή, από Τούρκο που ήταν στο αυτοκίνητο που είχαμε ανακόψει. Ακολούθησαν και άλλες ριπές, με αποτέλεσμα τόσον η Τζεμαλιέ όσο και ο Τούρκος που θα «κανόνιζε» τον Αυγουστή να πέσουν νεκροί. Όταν εγώ και ο Παντελίδης κενώσαμε τα πιστόλια μας, ο αστυνόμος μου φώναξε «γρήγορα Αργύρη να φύγουμε». Έτσι και κάναμε, όχι με τα αστυνομικά μας αυτοκίνητά, αλλά πεζοί. Τρέξαμε προς την Πύλη Πάφου, όπου και φτάσαμε σε λίγο. Εκεί έγινε εκείνο το βράδυ μεγάλη σύσκεψη, με τη συμμετοχή του προέδρου Μακαρίου, του αντιπροέδρου Κουτσιούκ, του υπουργού Εσωτερικών Πολύκαρπου Γιωρκάτζη και πολλών αξιωματικών της Αστυνομίας, Ελλήνων και Τούρκων. Ήταν η τελευταία σύσκεψη, γιατί τις επόμενες μέρες όλοι οι Τούρκοι που ήσαν στην Αστυνομία, τον Κυπριακό Στρατό, τις κυβερνητικές και τις ημικρατικές Υπηρεσίες εγκατέλειψαν τις θέσεις τους και εγκλωβίστηκαν στην τουρκική συνοικία της Λευκωσίας. Το αγγλοτουρκικό σχέδιο διχοτόμησης της Κύπρου έμπαινε ταχέως σε εφαρμογή»…

Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

Αντιομοσπονδιακές βολές από την Εκκλησία της Κύπρου!



Αναδημοσίευση από  http://apoellas.com/main/article.php?id=2-9-52


Σωστές κουβέντες διατύπωσαν ο Μητροπολίτης Κυρηνείας Παύλος και ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος αναφορικά με την επιδιωκόμενη λύση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.

Στο σημερινό, 3ο ετήσιο μνημόσυνο του μ. Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Α΄, οι δύο ιεράρχες έβαλαν κατά των ξένων και εγχώριων ομοσπονδιακών. Στον επιμνημόσυνο λόγο του, ο Μητροπολίτης Κυρηνείας Παύλος τόνισε πως οι ξένοι και η πολιτική μας ηγεσία, κατήντησαν να προσπαθούν να «πωλήσουν» τη Δ. Δ. Ο. στο λαό, ο οποίος και υποφέρει από τα δεινά της εισβολής.

Της ανάλογης υποστήριξης έλαβε από τον Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο Β΄, ο οποίος αποσαφήνισε πως το Κυπριακό δεν είναι πρόβλημα «δικοινοτικής διαφοράς», αλλά παράνομης τουρκικής εισβολής και κατοχής, ενώ η ομοσπονδοποίηση της πατρίδας μας, νομιμοποιεί την τουρκική επιθετικότητα. Ανέφερε χαρακτηριστικά πως η πολιτική μας ηγεσία «χαϊδεύει» με την τουρκοποίηση της Κύπρου.

Τα μηνύματα της Εκκλησίας της Κύπρου είναι ξεκάθαρα: ο αγώνας μέσω των «δικοινοτικών συνομιλιών», είναι αδιέξοδος και αποενοχοποιεί την Τουρκία, ενώ η επιδιωκόμενη λύση της Διζωνικής Ομοσπονδίας, ούτε δικαιώνει τους Έλληνες Κυπρίους, ούτε φέρει τις στοιχειώδεις  προϋποθέσεις για τη λειτουργικότητα του νέου κράτους.

Να σημειωθεί πως παρόντες στο μνημόσυνο ήταν και εκπρόσωποι των «απορριπτικών» κομμάτων ΔΗΚΟ & ΕΔΕΚ, που θεωρητικά τουλάχιστον έχουν τάσεις συνεργασίας με την Αρχιεπισκοπή. Τα μηνύματα των Κυρηνείας Παύλου και Αρχιεπισκόπου Χρυστοστόμου, στοχεύουν και σε αυτούς, καθώς όχι μόνο έχουν ρυθμιστικό ρόλο στο πολιτικό σύστημα, αλλά παράλληλα αντιπολιτεύονται το Χριστόφια στο Κυπριακό.

Δυστυχώς όμως, τα δύο αυτά κόμματα, παρατείνουν τη θλιβερή ανεπάρκειά τους στην άρθρωση εναλλακτικού πολιτικού λόγου. Το μεν ΔΗΚΟ παρά τις εσωκομματικές διαταράξεις, συγκυβερνά με το ΑΚΕΛ στη «δίκαιη λύση τύπου Ντάουνερ» και στη «δίκαιη κοινωνία των λαθρομεταναστών», ενώ η ΕΔΕΚ, παρά την αποχώρηση από την κυβέρνηση, δεν έχει αντιπροτείνει ΤΙΠΟΤΕ για την επανατοποθέτηση του Κυπριακού σε αντικατοχικές-απελευθερωτικές βάσεις.

Εν πάσει περιπτώσει, η ΑΠΟΕΛΛΑΣ υποστηρίζει τις ξεκάθαρες απόψεις της Εκκλησίας, που αποτελεί και το μόνο οργανωμένο θεσμό ουσιαστικής αντιπολίτευσης στην ομοσπονδιακή σχολή σκέψης. Θέλουμε τους Κύπριους Ιεράρχες να καθοδηγήσουν το ποίμνιο για το εθνικό μας θέμα και να αντισταθούν στην ισοπέδωση της εθνικής μας συνείδησης και ταυτότητας από τον ακελικό οδοστρωτήρα.

Αναμένουμε από την Εκκλησία της Κύπρου να σταθεί στις εθνικές επάλξεις, όπως έπραξε και στο παρελθόν, διατηρώντας τον ελληνικό και χριστιανικό χαραχτήρα της Μεγαλονήσου. Όπως άλλωστε καταμαρτυρούν τα έγγραφα Ντάουνερ, η Εκκλησία αποτελεί πονοκέφαλο στους ξένους μεταπωλητες της Διζωνικής Διχοτομικής Ομοσπονδίας.

Στον εθνικό αγώνα που διεξάγουν ο Κυρηνείας Παύλος και ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Β΄, θα μας βρουν δίπλα τους... Συνοδοιπόρους!


WWW.APOELLAS.COM

Προβοκάτσια Σκοπίων με τον Μ. Αλέξανδρο

Αναδημοσίευση από   http://www.newsbomb.gr/ethnika/story/probokatsia-skopiwn-me-ton-m-alexandro

Με άκρα μυστικότητα φυλάσσεται τους τελευταίους μήνες στα Σκόπια το επιβλητικό άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου που θα τοποθετηθεί στην κεντρική πλατεία της πρωτεύουσας της FYROM μέσα στους πρώτους τρεις μήνες του 2011.
Οι Σκοπιανοί, που ποντάρουν πολλά σε επίπεδο προπαγάνδας στην τοποθέτηση του αγάλματος και το περιμένουν με εξαιρετική ανυπομονησία, το έχουν εντάξει στο πλαίσιο ενός σχεδίου χωροταξίας και ανάπλασης έως το 2014, που αναμένεται να προσελκύσει μεγάλο τουριστικό ενδιαφέρον, αφού θα ξεπερνά το ύψος μιας οκταόροφης πολυκατοικίας. Ο μαρμάρινος ανδριάντας φτιάχτηκε στην Φλωρεντία της Ιταλίας, ξεπερνά τα 22 μέτρα και περιλαμβάνει εκτός από τον έφιππο στον Βουκεφάλα Μέγα Αλέξανδρο, 8 μαρμάρινους πολεμιστές και 5 χάλκινα λιοντάρια. Όσο για το κόστος του; Οι… «γείτονές μας» δεν υπολόγισαν τα 5 εκατ. ευρώ, αφού στόχος τους είναι να συμπεριληφθεί ανάμεσα στα μεγαλύτερα αγάλματα της Ευρώπης.

Το θέμα ξεκίνησε τρία χρόνια πριν, αλλά με δεδομένο ότι το άγαλμα είναι πια έτοιμο και έχει μεταφερθεί στη χώρα που το… παρήγγειλε, είναι πλέον πασιφανές ότι τα Σκόπια με τα οποία μας χωρίζουν οι μεγάλες εθνικές και ιστορικές διαφορές, επιδιώκουν να οικειοποιηθούν και να «ορθώσουν» τον Μέγα Αλέξανδρο σε μια περίοδο που μπορεί ο ελληνικός λαός να αποπροσανατολιστεί.
Γι΄ αυτό και οι τελευταίες πληροφορίες μιλούν για τον Μάρτιο του 2011, οπότε και ένα από τα επικρατέστερα σενάρια κάνουν λόγο για εκλογές στην Ελλάδα με στόχο κυβέρνηση ευρείας αποδοχής. Θα προτιμούσαν, δηλαδή, την ώρα που εμείς ψηφίζουμε για την πορεία και την επιβίωσή μας ως έθνος, να τοποθετούν τον Μέγα Αλέξανδρο στην μεγαλύτερη πλατεία τους για να μας ατενίζει!

Το γεγονός, πάντως, θεωρείται τόσο τετελεσμένο, που ήδη το σκοπιανό περιοδικό «Φόκους» δημοσίευσε σε πρωτοσέλιδό του με βάση την επίσημη μακέτα το πώς θα είναι σύντομα η πρωτεύουσα με το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, την ίδια ώρα που, σε εσωτερικό επίπεδο, προκαλεί ανησυχία και προβληματισμό η απροθυμία της ελληνικής κυβέρνησης να πάρει θέση.
Ρεπορτάζ: Ράνια Καρατζαφέρη

Παπανδρέου-Νταβούτογλου: Ποιός λέει ψέματα για τα πετρέλαια;

Αναδημοσίευση απο http://www.newsbomb.gr/ethnika/story/papandreoy-ntaboytogloy-poios-leei-psemata-gia-ta-petrelaia

Λίγες ημέρες μετά την δέσμευση του πρωθυπουργού από το βήμα της Βουλής ότι "δεν υπάρχει περίπτωση συνεκμετάλλευσης τυχόν κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο, με τους Τούρκους" μία νέα δήλωση του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας, κ. Αχμέτ Νταβούτογλου, προκαλεί εντυπώσεις!
Σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο Τούρκος υπουργός, απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου για το αν είναι έτοιμος να κάνει συνομιλίες με τον Έλληνα πρωθυπουργό για το Αιγαίο, απάντησε:
"Bεβαίως! Ηδη το κάνουμε!", δημιουργώντας την απορία ποιός από τους δύο πολιτικούς άνδρες λέει δημοσίως ψέματα!
Η δήλωση αυτή έγινε στη διάρκεια δεξίωσης που παρέθεσε την Τρίτη το βράδυ ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Ελλάδας στα Ηνωμένα Έθνη, στο Ίδρυμα «Αλέξανδρος Ωνάσης» και πέρασε σχεδόν απαρατήρητη από τα ελληνικά ΜΜΕ, αφού ακολούθησαν επαναλαμβανόμενες απεργίες της ΕΣΗΕΑ.
Μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει επίσημη απάντηση από την ελληνική πλευρά και συγκεκριμένα από το υπουργείο Εξωτερικών, παρά το γεγονός ότι ο κ.Νταβούτογλου με την δήλωσή του αυτή εκθέτει προσωπικά τον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος υποστηρίζει ακριβώς το αντίθετο!
Είναι σαφές ότι η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να πάρει θέση απέναντι στην νέα προκλητική στάση των Τούρκων, εκτός αν υπάρχουν συμφωνίες "κάτω από το τραπέζι" που την αναγκάζουν να σιωπήσει.

Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

Παγκόσμια εκστρατεία για τη Μακεδονία. Υπογράφουμε


To ΔΡΑΣΙΣ Κ.Ε.Σ. υποστηρίζει την παγκόσμια εκστρατεία για τη Μακεδονία που είναι η πρώτη σημαντική και συντονισμένη προσπάθεια, μακριά από πολιτικά και κομματικά συμφέροντα, για την ένωση του Ελληνισμού κάτω από έναν κοινό σκοπό: Την προάσπιση της ιστορίας μας και τη διαφύλαξη της εθνικής μας κληρονομιάς από ολοκληρωτικό ξεπούλημα.

Καλούμε όλους τους ελληνόψυχους να υπογράψουν ηλεκτρονικά την πιο κάτω αίτηση αλλά και να την προωθήσουν για διαφύλαξη του ονόματος της Μακεδονίας μας http://www.macedoniaontheweb.eu/el/petition-gr .

Ελλάδα σ'αγαπώ , Ελλάδα είσαι μια
η Κύπρος είναι Ελληνική και η Μακεδονία



Προώθηση από http://www.facebook.com/#!/photo.php?pid=1016385&o=all&op=1&view=all&subj=2225645879&id=1444354464

Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010

Ομιλία Χαράς Νικοπούλου προς τους φοιτητές του ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ. 14/11/2010

Η Χαρά Νικοπούλου ήταν καλεσμένη στην εκδήλωση καταδίκης του ψευδοκράτους, που διοργάνωσε η Ένωση Κυπρίων Φοιτητών ΔΡΑΣΙΣ-Κ.Ε.Σ. στην Αθήνα στις 14/11/2010


Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010

Είμαι γέννημα της δικής σου αναρχίας



  • Της Χαράς Νικοπούλου

Eίμαι παιδί του ’74… 
Όχι μη γελιέσαι Έλληνα… 
Δεν είμαι παιδί του πολυτεχνείου…
δεν γεννήθηκα 17 Νοεμβρίου…
Τη μέρα που γεννιόμουνα χανόταν για εμένα Έλληνες λοκατζήδες…
εκεί στον τύμβο της μακεδονίτισσας…
22 Ιουλίου 1974…
Ελλάδα είμαι δημιούργημά σου…
Μου είπες πως είμαι τυχερή, γιατί δεν γνώρισα τη χούντα…
Μα με υποχρέωσες να ζω σε μια δημοκρατία που τη χούντα της κρατούσαν καλά οι δημοκράτες πολιτικοί της…
Μου έμαθες τα πρώτα Ελληνικά, με δασείες-περισπωμένες,… μα πριν καλά-καλά τα μάθω τα κατήργησες
ενώ ήμουν Δευτέρα δημοτικού…
Με έντυσες με μπλε ποδιά… αυτή για το σχολείο με τ’ άσπρο γιακαδάκι… κι όταν άρχισε να μου αρέσει την κατήργησες.
Πάντα για το καλό μου, χωρίς να με ρωτήσεις…
Με έμαθες να λέω τον εθνικό ύμνο και πλήρωνες δασκάλους για να με μάθουν πως τιμιότερον απάντων εστί η πατρίς.
Μα σαν μεγάλωσα άφησες τη σημαία να χαθεί στον βράχο των Ιμίων…
Με έβαλες να μάθω ιστορία για να μπω στο πανεπιστήμιο και αρχαία ελληνικά. Μα σήμερα μου λες πως η Μακεδονία είναι τα Σκόπια και η Θράκη μας Τουρκία…
Σαν έγινα έφηβη με έβαλες να δω τον Λάλα αλυσοδεμένο να χάνει τη ζωή του για εσένα…
Και σήμερα εσύ δίνεις ιθαγένεια στον κάθε αλλοδαπό μα όχι στον Έλληνα τον σταυρό… για φαντάσου…



 
Μου δίδαξες σαν ήρωα και εθνάρχη τον Βενιζέλο…
μα σαν έγινα δασκάλα τον βρήκα να προδίδει εσένα Έλληνα …
θυμάσαι τον Γενάρη του 34…εκεί στη Σουηδία…
και να προτείνει για το Νόμπελ της Ειρήνης
τον σφαγέα των προγονών μου Κεμάλ…!!!
Μου ζήτησες να έχω κριτική σκέψη… μα έκοψες την έκθεση ως μάθημα και λογοκρίνεις τη σκέψη μου… Βλέπεις εγώ για εσένα είμαι ακραία…
Μου έμαθες στο σχολείο πως πρέπει να υπάρχει αξιοκρατία κι όταν σου ζήτησα να με αφήσεις στου χάρτη την πινέζα… εκεί στο Δέρειο… κι οχι στο Κολωνάκι… με ανάγκασες να βάλω μέσο τον πατέρα μου για να μη με διώξεις από εκεί…
Μου έμαθες προσευχή… μα τώρα πια μόνο για Χριστό δε θες να μου μιλήσεις..
Σου ζήτησα να πάω στην πρώτη τη γραμμή και μ’ άφησες μονάχη…
Μου έμαθες όμως καλά πως το Προξενείο κι όχι εσύ είναι εκεί και έχει όνομα… ε;… Ιλμή… ε;… Απτουραχήμ..ε;… Αλή..ε;… Μουαρέμ… ε;…
Μου ζήτησες να εργάζομαι σκληρά… για εθελοντισμό μιλούσες… μα όταν το ‘κανα κι αυτό έστειλες τους ”δραγουμάνους” να μου πουν πως δε θέλουν να κάνω επιπλέον μαθήματα στα πομακόπουλα γιατί σε ενοχλεί… τα παίρνω βλέπεις από την αγκαλιά του Προξενείου…
Και εγώ… εγώ μεγάλωνα μέσα σε μια αντίφαση… στο μαύρο και το άσπρο…
Μα χθες βρέθηκα κάτω στο υπόγειο του σχολείου… σε είδα εκεί κάτω Ελλάδα… ήσουν εκεί… πίσω απ’ τις κουτές. σκονισμένη… κοιτώ το άγαλμα του Αλέξανδρου αραχνιασμένο… μόνο εγώ και εσύ…η προτομή του μέγα Αλέξανδρου…
Δάκρυσα… πόνεσα…μα σε άκουσα Ελλάδα απ’ τη φωνή του…
”Ποιος είναι εθνάρχης” με ρωτά…”ο Βενιζέλος;.. ποιος αγωνίζεται σκληρά… ο Γιώργος απ’ τα ξένα;
Για σκέψου εσύ δασκάλα… με ξαναρωτά… αν τώρα εδώ μέσα, από την πόρτα έμπαινε και ερχόταν κι ο Κολοκοτρώνης… και μας ρωτούσες και τους δυο ποιο μέρος της Ελλάδας θα θυσιάζαμε στο χθες για χάρη της ειρήνης… Μακεδονία ή Ήπειρο… Θράκη ή το Αιγαίο…
Αναλογίσου εσύ δασκάλα… θα το σκεφτόμασταν πολύ;
Τι να διαπραγματευτώ… τη γη μου ή το νερό μου;… μα εσύ δασκάλα δίδαξες εκείνον ως εθνάρχη… και όχι εμάς …εμάς κλειδώνεις στα ”μπουντρούμια”…
Ελλάδα μες στις αντιφάσεις σου… ξεχνάς τα σύνορά σου και τον εχθρό ποτίζεις εδώ μέσα… προδότες ελληνόφωνοι… διαλέξτε επιτέλους τον Λεωνίδα αρχηγό…ή μήπως εφιάλτη;… κι ιστορία θα φερθεί ανάλογα εις τον καθένα…
Γέμισαν τάφοι με κορμιά πιλοτών… γιατί έχουμε ειρήνη!!!!
Γέμισε και η βουλή ελληνόφωνους απ’ την ελληνοτουρκική φιλία…
Φτάνει, δε θέλω πια να ακούω τη φωνή σας …γιατί πιστεύω στο έθνος μου κι όχι στο ”nation” που θα ’λεγε και ο ”μέγας” ο Γιωργάκης… το έθνος είναι ελληνικό, είναι ήθος και έθος ρωμιοσύνης… το ”nation” είναι η ”φύση” του… εκ γενετής προδότης…
Κι’ αν όλα αυτά δε σ’ άρεσαν ”λόγιε”, ”πολιτικέ” δημοκρατίας, να το θυμάσαι …
είμαι δημιούργημα της πιο παράλογης… δικής σου αναρχίας..



Αναδημοσίευση απο http://olympia.gr/2010/12/16/%CE%AF-%CE%AD-%CE%AE-%CE%AF/#more-44147

Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010

60.000 ευρώ στην Χαρά από τους Τούρκους

 Αναδημοσίευση από  http://www.newsbomb.gr/ethnika/story/60.000-euro-stin-xara-apo-tous-tourkous

Το Πολυμελές Πλημμελειοδικείο Ξάνθης αποφάσισε, μετά από δίκη, να πληρώσει η τουρκική εφημερίδα Milliyet 60.000 ευρώ στη δασκάλα Χαρά Νικοπούλου, η οποία έχει δώσει τον γνωστό αγώνα στα Πομακοχώρια για να διατηρήσουν την ελληνικότητά τους τα παιδιά των μουσουλμάνων της Θράκης.
Η κ. Νικοπούλου είχε υποβάλλει μήνυση χαρακτηρίζοντας αβάσιμη, την είδηση που δημοσιεύτηκε στον μειονοτικό Τύπο της Θράκης ότι η δασκάλα είχε ζητήσει από τους μαθητές της να ζωγραφίσουν την εικόνα του Αλλάχ.
Η Χαρά Νικοπούλου, που έχει μετατεθεί τώρα στη Θεσσαλονίκη, είναι η πρώτη φορά που δικαιώνεται με δικαστική απόφαση για τις αλλεπάλληλες επιθέσεις που έχει δεχθεί από τις τούρκικες εφημερίδες και από το Τούρκικο Προξενείο της Θράκης.
Το ποσό των 60.000 ευρώ που έχει επιδικαστεί στη δασκάλα, θα επιμεριστεί σε δύο ισόποσες δόσεις και αν ο εκδότης της εφημερίδας Milliyet Τζενγκίζ Ομέρ αρνηθεί το πληρώσει θα τιμωρηθεί με 10 μήνες φυλακή.

Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010

Εκστρατεία καταδίκης της Τουρκίας


Εκστρατεία καταδίκης της Τουρκίας για τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε στην Κύπρο – Παρακαλούμε ψηφίστε και προωθείστε

Αγαπητοί φίλοι,

Το Σωματείο Αδούλωτη Κερύνεια  ξεκίνησε εκστρατεία καταγγελίας της Τουρκίας στα Κοινοβούλια των χωρών μελων του ΟΗΕ για τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε στην Κύπρο και για τα οποία είναι υπόλογη, έχει κριθεί από τα Ευρωπαίκά δικαστήρια και έχει βρεθεί ένοχη.  Για να επιτύχουμε το στόχο μας αυτό χρειαζόμαστε και τη δική σας συμπαράσταση ψηφίζοντας  θετικά το επισυναπτόμενο ψήφισμα.  Το δικό μας πρόβλημα σήμερα μπορεί αύριο να είναι πρόβλημα οποιουδήποτε άλλου.

Βασιζόμαστε στη ψήφο σας. Ψηφίστε και προωθείστε το σε γνωστούς φίλους και συνεργάτες ανα τον κόσμο
 Η διεύθυνση του ψηφίσματος είναι η πιο κάτω:


Πατήστε εδώ για να ανοίξει το ψήφισμα για να ψηφίσετε:


Ευχαριστούμε,

Για το Σωματείο
Ιωάννης Σιεκέρσαββας
Γραμματέας

Χαράλαμπος Μούσκος: Ο πρώτος νεκρός στο πεδίο της Μάχης


Αναδημοσίευση από 


Ο Χαράλαμπος Μούσκος γεννήθηκε στο χωριό Παναγιά, της επαρχίας Πάφου, στις 19 Μαΐου 1932. Γονείς του ήταν ο Γεώργιος και η Αναστασία Μούσκου, είχε έξι αδερφές, την Κυριακού, την Μαρία, την Καλλισθένη, την Ορθοδοξία, την Κλεοπάτρα και την Φανή. Ήταν αγνός οπαδός του Σωματείου ΑΠΟΕΛ και διετέλεσε ένας από τους πρώτους πέντε ομαδάρχες ομάδων δολιοφθορών Λευκωσίας. Είναι ο πρώτος αγωνιστής της θρυλικής ΕΟΚΑ που έπεσε σε μάχη. Μετά που τέλειωσε το γυμνάσιο, εργάστηκε σε δικηγορικό γραφείο και μετά στο μεταλλείο της Καλαβασού. Ήταν στέλεχος των οργανώσεων ΠΕΟΝ και ΟΧΕΝ Όταν στη συνέχεια η Αρχιεπισκοπή άνοιξε τυπογραφείο στη Λευκωσία, ο Μακάριος τον τοποθέτησε εκεί, αφού έκανε εξάμηνη εκπαίδευση λινοτυπίστα στην Ελλάδα. . Η δράση του στην ΕΟΚΑ άρχισε με την έναρξη του αγώνα τον Απρίλη του 1955. Η ομάδα του, με αρχηγό τον ίδιο, έλαβε ενεργό μέρος τη νύκτα της 1ης Απριλίου 1955 σε επίθεση στην Αρχιγραμματεία. Τρεις μήνες μετά συνελήφθη με άλλους, μετά από προδοσία, αφού βρέθηκαν στο σπίτι που νοίκιαζε όπλα και πυρομαχικά. Κατά τη δίκη του αθωώθηκε, γιατί το σπίτι ήταν ξεκλείδωτο και υπήρχε η δικαιολογία ότι μπορούσε να μπει μέσα όποιος ήθελε. Γνωρίζοντας όμως ο ήρωας ότι, με βάση το νόμο της 15ης Ιουλίου 1955 «περί προσωποκρατήσεως», μπορούσε να συλληφθεί και να κρατηθεί χωρίς να του προσαφθεί συγκεκριμένη κατηγορία, έφυγε τρέχοντας από το δικαστήριο, καταδιωκόμενος από αστυνομικούς. Κρύφτηκε στην Αρχιεπισκοπή και, μετά από λίγες μέρες, κατέφυγε, καταζητούμενος πια, στη Βασιλική Κύκκου, όπου έγινε λημέρι ανταρτών, στο οποίο έμεινε για μήνες και ο Αρχηγός της ΕΟΚΑ Γεώργιος Γρίβας Διγενής. Από εκεί πήγε με τους άλλους αγωνιστές στο «Μερσινάκι», όπου η μοίρα τού επιφύλαξε ηρωικό τέλος.

Στις 15 Δεκεμβρίου 1955 σημειώθηκε μια δραματική σύγκρουση της ομάδας του Μάρκου Δράκου με τον εχθρό. Στην τοποθεσία Μερσινάκι στο δρόμο Ξερού-Πόλης Χρυσοχόους, κοντά στους Αρχαίους Σόλους, ο Μάρκος Δρακός μαζί με τους Χαράλαμπος Μούσκο, Ανδρέα Ζάκο, Χαρίλαο Μιχαήλ, Νίκο Ιωάννου, Ανδρέα Πολυβίου και 3 άλλους αγωνιστές ετοίμαζαν ενέδρα εναντίον στρατιωτικής αυτοκινητοπομπής. Κατά το μεσημέρι ναρκοθέτησαν ένα γεφύρι και πήραν θέσεις στο διπλανό ύψωμα περιμένοντας την ειδοποίηση από τον σηματοδότη. Ξαφνικά όμως σε κάποια άλλη στιγμή αντιλήφθηκαν ένα στρατιωτικό τζιπ να πλησιάζει και τότε άρχισαν να του βάλλουν. Το μικρό όχημα είχε διαφύγει της προσοχής του σηματοδότη με αποτέλεσμα να μην πυροδοτηθεί η νάρκη. Μετά τους πυροβολισμούς του Μάρκου Δράκου, Χαράλαμπου Μούσκου και Νίκου Ιωάννου και τις χειροβομβίδες του Ζάκου και ενός άλλου αγωνιστή, το όχημα έπεσε στο χανδάκι και ο στρατιωτικός του οδηγός σκοτώθηκε. Οι αγωνιστές βλέποντας το τζιπ ακινητοποιημένο νόμισαν ότι είχε σκοτωθεί και ο ο δεύτερος επιβάτης ο ταγματάρχης Brian Coombe. Έτσι προχώρησαν προς το αυτοκίνητο με πρόθεση να πάρουν τα όπλα των Άγγλων, αλλά ο Coombe, που άρχισε ήδη να ανηφορίζει, άρχισε να τους βάλλει. Ακολούθησε παρατεταμένη ανταλλαγή πυρών. Ξαφνικά εμφανίζεται μπροστά τους ο Εγγλέζος ταγματάρχης και τους καλεί να ρίψουν τα όπλα. Αυτοί αρνούνται να καταισχύνουν τα όπλα τα ιερά με την παράδοση και ο Εγγλέζος τους πυροβολεί. Οι σφαίρες του σκότωσαν τον 27χρονο Χαράλαμπο Μούσκο ξάδερφο του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄ και τραυμάτισαν τους Μάρκο Δράκο, Ανδρέα Ζάκο και Χαρίλαο Μιχαήλ. Ο Μάρκος Δράκος με τραύμα στο κεφάλι παρακινεί τον Ζάκο να δοκιμάσουν να διαφύγουν αλλά εκείνος του απαντά ότι ήταν τραυματισμένος και δεν μπορούσε να κινηθεί. Στη συνέχεια ο Μάρκος Δράκος επιχειρεί μόνος και κατορθώνει να διαφύγει ενώ ο Ανδρέας Ζάκος και Χαρίλαος Μιχαήλ συλλαμβάνονται και φυλακίζονται. Αυτό έγινε κατορθωτό, μετά που στην περιοχή έφθασαν σημαντικές στρατιωτικές και αστυνομικές ενισχύσεις, οι οποίες βοήθησαν τον ταγματάρχη Coombe. Ο Χαρίλαος Μιχαήλ συνελήφθη αν και δεν ήταν τραυματισμένος γιατί δεν θέλησε να φύγει και να αφήσει τον φίλο του τον Ανδρέα Ζάκο. Οι δύο φίλοι τελικά μετά από δίκη παρωδία απαγχονίστηκαν στις 9 Αυγούστου 1956.

Μόλις ο Διγενής πληροφορήθηκε από την αλληλογραφία τον ηρωικό θάνατο του Χαράλαμπου Μούσκου, τον τραυματισμό του Μάρκου Δράκου και τη σύλληψη του Ζάκου και Μιχαήλ λυπήθηκε πολύ αλλά ένοιωσε περήφανος γι΄ αυτούς. Ένοιωσε όμως βαθιά ικανοποίηση όταν διάβασε από το κρησφύγετο του τα αισθήματα αμέριστης συμπαράστασης του Κυπριακού λαού προς τον αγώνα της ηρωικής ΕΟΚΑ. Το Σάββατο 17 Δεκεμβρίου ήταν η μέρα της κηδείας του Χαράλαμπου Μούσκου. Το φέρετρο του ηρωικού παλικαριού τυλιγμένο με τη Γαλανόλευκη και καλυμμένο με λουλούδια και στεφάνια, μεταφέρθηκε από το Νοσοκομείο της Παντάγιας στη Λευκωσία συνοδευόμενο από νεκρική πομπή 5 χιλιομέτρων. Πλήθη λαού και στις 2 μεριές του δρόμου απ΄ όπου κι αν περνούσε το φέρετρο με τη σορό του Χαράλαμπου, γονάτιζαν και κάνοντας τον σταυρό τους ορκίζονταν Ένωση Ή Θάνατο. Με πείσμα αρνήθηκαν να υπακούσουν την απαγόρευση των Άγγλων να μην ακολουθήσουν το φέρετρο του ήρωα από την Εκκλησία της Φανερωμένης όπου έγινε η νεκρώσιμη ακολουθία, προς το νέο κοιμητήριο Λευκωσίας με αποτέλεσμα αιματηρές συγκρούσεις στη Λευκωσία. Παρά τις καταρρακτώδεις βροχές και τις αυστηρές προειδοποιήσεις της Αστυνομίας ο λαός τίμησε τον ήρωά του. Οι Βρετανοί δεν σεβάστηκαν ούτε τον νεκρό ούτε τα θρησκευτικά σύμβολα. Χρησιμοποίησαν βία, έριξαν δακρυγόνα και επιτέθηκαν με ρόπαλα κατά της νεκρικής πομπής. Συγκεκριμένα, μετά από την ακολουθία στην εκκλησία Φανερωμένης, και ενώ ο νεκρός, υπό δυνατή βροχή και στα χέρια συγγενών, φίλων και συναγωνιστών του μεταφερόταν στο κοιμητήριο, Άγγλοι στρατιώτες ανέκοψαν την πομπή στην Πλατεία Μεταξά (Ελευθερίας σήμερα) και προσπάθησαν να τη διαλύσουν. Για το σκοπό αυτό έριξαν δεκάδες δακρυγόνα, ο κόσμος σκορπίστηκε, οι μεταφέροντες το νεκρό κινδύνεψαν και, τελικά, πήραν τη σορό του από το φέρετρο και τρέχοντας τον απομάκρυναν και τον μετέφεραν στο νεκροταφείο, όπου και τον έθαψαν, σκεπάζοντάς τον με την ελληνική σημαία. Οι "δυνάμεις ασφαλείας" βλέποντας την αποφασιστικότητα του λαού να θάψει με τιμές τον ήρωά του, λύσσαξαν. Και αφού δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι άλλο για να αποτρέψουν την παλλαϊκή συγκέντρωση, ξέσπασαν στον τάφο του ήρωα (εικόνα).

Η γαλανόλευκη, που ενσάρκωνε την Ελλάδα, την οποία είχε πάντα στην καρδιά του και για την οποία αγωνιζόταν, αποτέλεσε το σάβανό του. Η Κύπρος μας σήμερα εξακολουθεί να δοκιμάζεται. Και σήμερα όπως και τότε, όπως και πάντα, η μαχητικότητα της νεολαίας είναι η μόνη σανίδα σωτηρίας. Ο Χαράλαμπος έπεσε ηρωικά αφήνοντας σ’ εμάς και στις επερχόμενες γενιές το δίδαγμα ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες. Όταν, μάλιστα, είναι Έλληνες, όπως ο Μούσκος, αφήνουν διαχρονική τη διδαχή ότι πρέπει να γίνουμε «πολλώ κάρρονες τούτων».

Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

Είναι λογικό; Απορία

     Πώς γίνεται στην Κύπρο κάποιοι να μιλάνε για απελευθέρωση και αυτοδιάθεση του παλαιστινιακού λαού, ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια των αμερικάνων για την μέση ανατολή (προς Θεού δεν διαφωνούμε με αυτό, αντίθετα το υποστηρίζουμε), και την ίδια ώρα όσοι μιλούν για απελευθέρωση και αυτοδιάθεση της Κύπρου, να είναι γι’ αυτούς φασίστες και ξεπερασμένης εποχής; Και το χειρότερο; να είναι και οι μεγαλύτεροι υποστηρικτές του ιμπεριαλιστικού σχεδίου λύσης για το κυπριακού, που κάθε άλλο παρά ενώνει τον λαό. 
     Το σχέδιο αναν, και το κάθε σχέδιο λύσης που συζητά η εκάστοτε πολιτική μας ηγεσία από το 1974, η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, δεν ήρθε από τους ξένους; Δεν είναι ένα προϊόν της ιμπεριαλιστικής πολιτικής των Ηνωμένων πολιτειών;  
     Σύμφωνα με αποκαλύψεις που διέρρευσαν πρόσφατα στην Αμερική, πολιτικά πρόσωπα, ακαδημαϊκοί, καθηγητές και δημοσιογράφοι, "τα έπαιρναν" από τις Η.Π.Α., μέσω τις πρεσβείας τους στην Λευκωσία και την Αθήνα, για να υποστηρίξουν το σχέδιο αναν το 2004, αλλά και την πολιτική τους διαχρονικά. Πιο φανερό στοιχείο, από αυτά που διέρρευσαν, για την χρηματοδότηση των πουλημένων (επιβεβαιωμένα) πολιτικών μας και όχι μόνο είναι το πιο κάτω έγγραφο: 

-Την 8ην Νοεμβρίου 2003 η αμερικανική πρεσβεία της Λευκωσίας καταβάλλει 10.000 δολάρια ως επιχορηγία « για να καλυφθεί το κόστος της επόμενης φάσης της ιστοσελίδας του Τech4Ρeace», που πρωτοστάτησε στην προώθηση του σχεδίου Ανάν. 
επίσης:
- Σε έγγραφο της 16ης Μαρτίου 2001 η αμερικανική πρεσβεία της Λευκωσίας δίνει 10.000 δολάρια «για να χρηματοδοτηθεί η παρουσία δύο Κυπρίων σε συνέδριο για την ελληνοτουρκικές σχέσεις».  
     Αυτά σίγουρα είναι μόνο όσα έχουν διαρρεύσει στην Αμερική και τα καταγράφει ο κύπριος δημοσιογράφος, απεσταλμένος στις ΗΠΑ, Μιχάλης Ιγνατίου. Όταν κατά λάθος διαρρεύσουν κι άλλα, ποια ονόματα πολιτικών μας θα περιλαμβάνονται στις επιχορηγήσεις αυτές; Μπράβο στον κ. Ιγνατίου για την δουλειά του στο συγκεκριμένο θέμα.  
      Πως είναι λοιπόν δυνατόν την ίδια ώρα κάποιοι να υποστηρίζουν 2 αντίθετες ιδεολογικές θέσεις, σε απόσταση 300 χλμ περίπου, και κάποιοι άλλοι ταυτόχρονα που τότε ήταν οι υπερασπιστές της δια-λύσης της Κύπρου με το σχέδιο αναν, σήμερα  φοβούνται να ονομάσουν τη λύση που ζητούν; 

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΟΙ 
ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ - ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ 

*Θα είμαστε απέναντι σε κάθε προσπάθεια ξεπουλήματος του νησιού

Αφιέρωμα: Το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων

Αναδημοσίευση από ΔΗΜΟΣ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ

Οι Γερμανοί μπήκαν στα Καλάβρυτα στις 09/12. Δημιούργησαν έναν ασφυκτικό κλοιό γύρω από την πόλη, προκειμένου να μην μπορεί κανείς να ξεφύγει. Την έντονη ανησυχία των κατοίκων κατάφερε, παραπλανώντας τους, να κατευνάσει ο Γερμανός Διοικητής, ο οποίος τους διαβεβαίωσε ότι δεν πρόκειται κανείς να πάθει τίποτε και ότι ο στόχος τους ήταν η εξόντωση των ανταρτών. Προχώρησαν αρχικά στην πυρπόληση σπιτιών που ανήκαν σε αντάρτες και αναζήτησαν την τύχη των Γερμανών τραυματιών της Μάχης της Κερπινής.
Στις 12/12, οι Γερμανοί άρχισαν να ετοιμάζονται για να αποχωρήσουν την επομένη. Το πρωί στις 13/12, ημέρα Δευτέρα, πριν καλά καλά ξημερώσει, χτύπησαν τις καμπάνες της κεντρικής εκκλησίας και Γερμανοί αξιωματικοί και στρατιώτες διέταξαν να συγκεντρωθούν όλοι οι κάτοικοι στο Δημοτικό Σχολείο, αφού πάρουν μαζί τους μια κουβέρτα και τρόφιμα μιας ημέρας.
Στο κτίριο του σχολείου έγινε ο χωρισμός και ο αποχωρισμός. Τα γυναικόπαιδα κλείστηκαν στο σχολείο και οι άνδρες από 14 χρονών και πάνω οδηγήθηκαν σε φάλαγγες στην κοντινή Ράχη του Καππή. Ο χώρος ήταν προσεκτικά επιλεγμένος. Η αμφιθεατρική του διαμόρφωση δεν θα επέτρεπε σε κανένα να γλιτώσει. Οι Καλαβρυτινοί ήταν αναγκασμένοι να βλέπουν τις περιουσίες τους, τα σπίτια και ολόκληρη την πόλη, να καίγονται και, μαζί τους, να παραδίδονται στη φωτιά οι γυναίκες και τα ανήλικα παιδιά τους έγκλειστα στο κτίριο του Σχολείου, το οποίο φρουρούσαν πάνοπλοι στρατιώτες.
Ο Γερμανός Διοικητής, για να καθησυχάσει και να παραπλανήσει τους συγκεντρωμένους, έδωσε το λόγο της στρατιωτικής του τιμής ότι δεν πρόκειται να τους σκοτώσουν. Ολόκληρη η πόλη παραδόθηκε σης φλόγες.
Την ίδια στιγμή ο Οδοντωτός κατηφόριζε κατάφορτος με τις σοδιές από το πλιάτσικο των Γερμανών στα σπίτια, στα μαγαζιά και τις αποθήκες, απ΄ όπου άρπαξαν ότι πολύτιμο υπήρχε. Μαζί και τα χρήματα και τα αποθέματα των Τραπεζών και των Δημοσιών Υπηρεσιών, αφού προηγουμένως ανάγκασαν τους Διευθυντές να τα παραδώσουν.
Από το ξενοδοχείο «Μέγας Αλέξανδρος», με μια πράσινη και ύστερα μια κόκκινη φωτοβολίδα, δόθηκε το σύνθημα της εκτέλεσης. Τα πολυβόλα θέρισαν τους Καλαβρυτινούς. Ακολούθησε η χαριστική βολή που ολοκλήρωσε το έγκλημα. Διασώθηκαν 13 άτομα.
Στο δημοτικό σχολείο, τα γυναικόπαιδα έζησαν στιγμές αγωνίας και τρόμου, καθώς οι φλόγες έζωναν το κτίριο του σχολείου. Σπάζοντας πόρτες και παράθυρα κατάφεραν τελικά να ξεφύγουν τρέχοντας μακριά από τα σπίτια που φλέγονταν, άρχισαν να αναζητούν τους δικούς τους, Μία από τις γυναίκες, η ηλικιωμένη Κρίνα Τσαβαλά, ποδοπατήθηκε από το πανικόβλητο πλήθος των γυναικόπαιδων και ξεψύχησε πριν αντικρίσει το αποτρόπαιο έγκλημα.
Ύστερα, οι γυναίκες ανηφόρισαν προς το μέρος που είχαν οδηγήσει τους άνδρες και βρέθηκαν μπροστά στο πιο φρικιαστικό και απάνθρωπο θέαμα. Άνδρες, πατεράδες, γιοι και αδελφοί κείτονταν νεκροί πλημμυρισμένοι στο αίμα.
Το μεγάλο Δράμα των Καλαβρύτων είχε ξεκινήσει. Τα νιάτα, οι δημιουργικές δυνάμεις της πόλης, περιουσίες και κόποι χρόνων αφανίστηκαν στις 2:34΄ της 13ης Δεκεμβρίου 1943, όπως δείχνουν οι δείκτες του σταματημένου ρολογιού της εκκλησίας.
Η συνέχεια του δράματος βρήκε τις γυναίκες να προσπαθούν με τα νύχια να σκάψουν πρόχειρους τάφους στην παγωμένη γη του Δεκέμβρη, για να θάψουν τους νεκρούς τους. Με τις κουβέρτες που είχαν κοντά τους, μετέφεραν τους σκοτωμένους στο νεκροταφείο και άλλους έθαψαν εκεί στο λόφο, μια τραγική σκηνή που κράτησε μέρες.
Ακολούθησε η προσπάθεια της επιβίωσης μέσα στα χαλάσματα, που έμελλε για χρόνια να στεγάσουν τις απορφανισμένες οικογένειες.
Το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων «συγκίνησε και συνένωσε τους Έλληνες - δυνάμωσε τον αγώνα τους κατά του κατακτητή», ομολογεί ο τότε γενικός στρατιωτικός διοικητής των Γερμανών στην Ελλάδα.
Οι Καλαβρυτινές Γυναίκες, οι Καλαβρυτινές Μανάδες, μορφές ηρωικές, παλεύοντας κάτω από δύσκολες συνθήκες, κατάφεραν να αναθρέψουν τα παιδιά τους και να ξαναχτίσουν την πόλη μέσα από τα ερείπια.
Στον Τόπο της Εκτέλεσης, ο Λευκός Σταυρός και η Πετρωμένη Καλαβρυτινή Μάνα, αιώνια σύμβολα του μαρτυρίου, εξακολουθούν να στέλνουν μηνύματα ειρήνης και συναδέλφωσης των λαών του κόσμου.


1943 - «Επιχείρηση Καλάβρυτα»
Η Κατοχή αποτελεί μια οπό τις πιο συγκλονιστικές περιόδους της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Ο λαός μας, εξαντλημένος από την πολεμική εποποιία του 1940, υποχρεώθηκε να αντιμετωπίσει πολλαπλές περιπέτειες και κακουχίες. Την εισβολή των κατακτητών, το πρόβλημα της επιβίωσης, την οδυνηρή περιπέτεια της πείνας, εκτελέσεις, βασανιστήρια και καταστροφές.
Η ευρύτερη περιοχή των Καλαβρύτων, τόπος με μακραίωνη ιστορική διαδρομή και επαναστατικό παρελθόν, υπέστη την περίοδο της Κατοχής τεράστιες απώλειες σε έμψυχο δυναμικό, με μαζικές εκτελέσεις αμάχων και ολοκληρωτικές καταστροφές.
Το καλοκαίρι του 1943, άρχισαν εκτελέσεις, βομβαρδισμοί και καταστροφές χωριών:
• Ιούλιος 1943 (29/07): Βομβαρδισμός των χωριών Λαπάτα, Τρεχλό, Μάνεσι. Μεταξύ των 16 θυμάτων και μικρά παιδιά.
• Αύγουστος 1943 (31/08): Πυρπόληση του χωριού Άνω Λουσοί. Εκτέλεση 4 κατοίκων. Απαγχονισμός στην πλατεία του Χελμού των Καλαβρύτων του νεαρού Ντίνου Παυλόπουλου.
• Νοέμβριος 1943 (29/11): Βομβαρδισμός του χωριού Βυσωκά. 13 νεκροί, τραυματίες και καταστροφή οικιών.
Οι εγκληματικές πράξεις των Γερμανικών στρατευμάτων Κατοχής κορυφώθηκαν το Δεκέμβριο του 1943, σε μια οργανωμένη εκκαθαριστική επιχείρηση της περιοχής των Καλαβρύτων, γνωστή ως «Επιχείρηση Καλάβρυτα» («Unternehmen Kalawrita», από 5 έως 15 Δεκεμβρίου 1943). Μια από τις πιο σκληρές επιχειρήσεις της Βέρμαχτ, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη, γενικότερα.
Από τις αρχές του 1943, στο χώρο της Αιγιαλείας και των Καλαβρύτων συνέβησαν σημαντικά αντιστασιακά γεγονότα, μεταξύ των οποίων η Μάχη Ρογών-Κερπινής (16-17/10/1943), η οποία είχε σαν αποτέλεσμα τη συντριβή του Γερμανικού λόχου και τη σύλληψη 86 Γερμανών αιχμαλώτων. Μετά τη διαμόρφωση ενός γενικότερου κλίματος ανησυχίας για την αντιστασιακή δράση στην περιοχή των Καλαβρύτων, η 117 Μονάδα Κυνηγών αποφασίζει να δράσει.
Τα Γερμανικά στρατεύματα, που ξεκίνησαν από Τρίπολη, Αίγιο, Πάτρα, ακολούθησαν ακτινωτή πορεία σύμφωνα με τους γερμανικούς χάρτες, με κατεύθυνση την επαρχία Καλαβρύτων και κατάληξη τα Καλάβρυτα.
Οι Γερμανικές δυνάμεις, μηχανοκίνητες και πεζοπόρες, που ξεκινούν από την Πάτρα, στις 05/12/1943 με κατεύθυνση τα Καλάβρυτα, είχαν επικεφαλής τον αντισυνταγματάρχη Γιούλιους Βόλφιγκερ (G. Wolfinger) και ακολούθησαν το δρόμο Πάτρα - Χαλανδρίτσα - Καλάβρυτα, απόσταση 77 χιλιομέτρων.
Στο ξεκίνημά τους λεηλάτησαν και πυρπόλησαν τη Μονή Ομπλού, σε μικρή απόσταση νότια της Πάτρας.
• Στις 06/12, μετά από ένα ατύχημα του Wolfinger, διοικητής ορίστηκε ο Εμπερσμπέργκερ (Ebersberger), διοικητής του συντάγματος Αιγίου.
• Στις 07/12, τα πεζοπόρα τμήματα χτένισαν στο πέρασμά τους όλα τα χωριά και σκόρπισαν τη φωτιά και το θάνατο. Στην Κάτω Βλασία σκότωσαν 3 άνδρες και 1 γυναίκα και στον Κάλανο 3 βοσκούς από τα Καλάβρυτα και έναν ακόμη πολίτη. Μετά χωρίστηκαν σε δύο ομάδες: η μία πήγε προς Λεχούρι - Τριπόταμα - Δίβρη και επέστρεψε από Μορόχοβα - Λειβάρτζι και η άλλη συνέχισε προς Καλάβρυτα.
• Στις 08/12, πέρασαν από το Μάνεσι και το Σαραδί, σκότωσαν 1 άνδρα.
• Στις 09/12, έφταοαν στη διασταύρωση του δρόμου Σκεπαστού-Κλειτορίας. Στο εκκλησάκι της Αγίας Άννας, συγκέντρωσαν όλο τον ανδρικό πληθυσμό του χωριού Βυσωκά και, μετά από μια σύντομη ομιλία, τους άφησαν ελεύθερους. Την ίδια μέρα, μπήκαν στα Καλάβρυτα.
• Στις 10/12, εκτέλεσαν στο χωριό Συρμπάνι (Πριόλιθος) 5 άνδρες.
Οι Γερμανικές δυνάμεις από Αίγιο προς Καλάβρυτα, με επικεφαλής τον αντισυνταγματάρχη Εμπερσμπέργκερ (Ebersberger), εφόρμησαν στα Καλάβρυτα, με 3 πεζοπόρα τμήματα.
• Στις 06/12 άλλη πεζοπόρο ομάδα, από το Αίγιο, προχώρησε με πορεία από τον Κερενίτη ποταμό προς Πλατανιώτισσα, Βιλιβίνα και Μαμουσιά, στην οποία, αφού εγκαταστάθηκε, έστησε ενέδρα.
• Στις 07/12 , πεζοπόρες φάλαγγες από το Αίγιο προχωρούν κάνοντας εκκαθαριστικές επιχειρηθείς και αφού κατέβηκαν από την οροσειρά Σταυριά πάνω από το χωριό Ρογοί, τοποθέτησαν μυδράλια και όλμους.
• Στις 08/12, ο Ebersberger χώρισε το στρατό σε δύο ομάδες και μπήκαν το πρωί στους Ρογούς. Έκαψαν ολοσχερώς το χωριό και εκτέλεσαν 65 άνδρες και παιδιά.
• Άλλη ομάδα μπήκε την ίδια ημέρα στην Κερπινή, έβαλαν φωτιά και εκτέλεσαν 38 άνδρες και παιδιά,
• Στη συνέχεια, έκαψαν την Άνω και Κάτω Ζαχλωρού και σκότωσαν 19 άνδρες. Ακολούθως έφτασαν στη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου και σκότωσαν 16 άτομα, μοναχούς, επισκέπτες και υποτακτικούς, ενώ εκτέλεσαν και 9 μοναχούς, στη θέση Ψηλός Σταυρός.
• Στις 09/12, έφτασαν στο χωριό Σούβαρδο, όπου έβαλαν φωτιά και σκότωσαν 5 άνδρες, το ίδιο και στο χωριό Βραχνί, όπου σκότωσαν 6 άνδρες.
Στη στάση της Κερπινής εγκαταστάθηκε Γερμανική διμοιρία. Στη θέση αυτή εκτελέστηκαν 4 άνδρες.
• Στις 09/12, περνώντας από τις Αυλές των Καλαβρύτων, Γερμανικές δυνάμεις, με επικεφαλής τον Ebersberger, μπήκε στα Καλάβρυτα, όπου είχαν φτάσει και οι δυνάμεις από την Πάτρα.
• Στις 13/12, ολοκλήρωσαν την επιχείρηση, πυρπόλησαν και κατέστρεψαν ολοκληρωτικά την πόλη των Καλαβρύτων, λεηλάτησαν ό,τι πολύτιμο υπήρχε και εκτέλεσαν όλο τον ανδρικό πληθυσμό της πόλης από 14 χρονών και πάνω, στη Ράχη του Καππή.
• Στις 14/12, ανέβηκαν στο Μοναστήρι της Αγίας Λαύρας, το λεηλάτησαν, το πυρπόλησαν και εκτέλεσαν 6 άνδρες, μοναχούς, επισκέπτες και υποτακτικούς. Την ίδια ημέρα, λεηλάτησαν το χωριό Βυσωκά, σκότωσαν 3 άνδρες και έφυγαν για την Πάτρα. Επίσης πέρασαν από το Μοναστήρι του Μεγάλου Σπηλαίου και το έκαψαν.
Τα γερμανικά στρατεύματα που κινήθηκαν από Τρίπολη με επικεφαλής τον ταγματάρχη Gnass, κατευθύνθηκαν προς Δημητσάνα και Λαγκάδια Αρκαδίας.
• Στις 07/12, δόθηκε διαταγή στην ομάδα μάχης ΚΟΚΕΡΤ να προχωρήσει από τα Παγκρατέϊκα Καλύβια μέσω του χωριού Φίλια και Τσορωτά στα Μαζέϊκα (Κάτω Κλειτορία). Την ίδια ημέρα τα Γερμανικά στρατεύματα μπήκαν στα Μαζέϊκα αναζητώντας την τύχη των Γερμανών αιχμαλώτων της Μάχης Ρογών-Κερπινής, χτενίζοντας όλα τα γύρω χωριά και τη νύχτα της 07/12 προς 08/12 έφτασαν στο Μάζι. Το ίδιο ίδιο απόγευμα, οι αντάρτες είχαν ήδη προβεί στην εκτέλεση των αιχμαλώτων.
• Οι Γερμανοί μετέφεραν τους διασωθέντες στα Μαζέϊκα και κατέθεσαν τα γεγονότα στον Συνταγματάρχη Le Suir, ο οποίος είχε ήδη φτάσει στην περιοχή.
• Οι Γερμανοί, με 12 έλληνες οδηγούς, το Σάββατο το βράδυ στις 11/12, κατευθύνθηκαν προς το χωριό Μάζι και στη συνέχεια στη θέση Μαγέρου στις 12/12, όπου βρήκαν τους εκτελεσθέντες Γερμανούς. Εκεί εκτέλεσαν 10 Μαζαίους.
• Στις 14/12, λεηλάτησαν και έκαψαν το μεγαλύτερο μέρος των Μαζεϊκων και μετά έφυγαν προς την Τρίπολη.
Γερμανοί νεοναζί, εκτελούν τους Έλληνες
αμάχους στα Καλάβρυτα

Στο απόρρητο ραδιογράφημα της 117 Jager Division (Αρ.1595/43), καταγράφεται ο τελικός απολογισμός της Επιχείρησης Καλάβρυτα: “...(1) Κατεστράφησαν ολοκληρωτικά τα χωριά: Ρογοί, Κερπινή, Στάση Κερπινής, Άνω Ζαχλωρού, Κάτω Ζαχλωρού, Σούβαρδο, Βραχνί, Καλάβρυτα, Μοναστήρια Μεγάλου Σπηλαίου και Αγίας Λαύρας, Αγία Κυριακή, Αυλές, Βυσωκά, Φτέρη, Πλατανιώτισσα, Πυργάκι, Βάλτσα, Μελίσσια, Μοναστήρι Ομπλού, Λαπαναγοί, Μάζι, Μαζέικα, Παγκράτι, Μορόχωβα, Δερβένι, Βάλτος, Πλανητέρου, Καλύβια. (2) 696 Έλληνες εκτελέστηκαν...”.

Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

Τούρκος πιλότος: «Πως έριξα τον Ηλιάκη»

Αναδημοσίευση απο http://www.newsbomb.gr/apokalupseis/story/tourkos-pilotos-pos-eriksa-ton-iliaki

του Κώστα Χαρδαβέλλα



Για πρώτη φορά το newsbomb.gr αποκαλύπτει σήμερα τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες ενός εγκλήματος στον ουρανό του Αιγαίου – που έχει κουκουλωθεί στο γνωστό δόγμα των ελληνικών κυβερνήσεων «Μην ενοχλείται και καταγγέλλεται την Τουρκία».

Από το τουρκικό υπουργείο Άμυνας ανασύρουμε τον φάκελο του θανάτου του ηρωικού σμηναγού, Κώστα Ηλιάκη στις 23 Μαΐου 2010, στην περιοχή της Καρπάθου. Στον φάκελο αυτό υπάρχει η συγκλονιστική κατάθεση του Τούρκου πιλότου του F16, Χαλί Ιμπραήμ, ο οποίος αποκαλύπτει ότι έριξε τον Ηλιάκη με πύραυλο.


Την Τρίτη 23 Μαΐου 2010 το ραντάρ της Κρήτης έχει εντοπίσει μια τουρκική φρεγάτα, που πλέει στην περιοχή της Καρπάθου και δύο τούρκικα αεροπλάνα F16 RF-4, που κινούνται για την προστασία της φρεγάτας.

Αμέσως από τα Χανιά απογειώνονται δύο F16 για να αναχαιτίσουν τους Τούρκους. Στο ένα από αυτά χειριστής είναι ο σμηναγός Κώστας Ηλιάκης, ο οποίος με κατάλληλους χειρισμούς μπαίνει ανάμεσα στα δύο τουρκικά για να πάρει τα νούμερά τους και να φωτογραφίσει τα όπλα που φέρουν. Εκείνη την στιγμή ο Χαλί Ιμπραήμ με το F16 έρχεται πίσω από τον Ηλιάκη και ο δεύτερος Έλληνας πιλότος έρχεται πίσω από τον δεύτερο Τούρκο πιλότο και τον εγκλωβίζει στο ραντάρ των πυραύλων του.

Από και πέρα αρχίζει η περιγραφή του Χαλί Ιμπραήμ, στην κατάθεσή του στο υπουργείο Άμυνας της Τουρκίας.

«Ζήτησα από τον Ηλιάκη να απομακρυνθεί από τον σχηματισμό μας, ενώ με κατάλληλο ελιγμό τον εγκλωβίζω στο δικό μου σύστημα ραντάρ των πυραύλων μου. Ο ένας πιλότος δεν έφυγε, συνεννοήθηκα με τον συμπολεμιστή μου στο δεύτερο αεροπλάνο και αντιμετώπισα την κατάσταση με εκτόξευση πυραύλου. Ο άλλος Έλληνας πιλότος εξαπόλυσε και αυτός έναν πύραυλο και βρήκε τον συνάδελφό μου χειριστή στο RF-4 στο φτερό και τον κατέρριψε».

Είναι η πρώτη φορά που αποκαλύπτεται ότι η κατάρριψη του ηρωικού Κώστα Ηλιάκη δεν ήταν ένα ατύχημα στον αέρα, αλλά μια καθαρή επιθετική πολεμική ενέργεια των Τούρκων πιλότων, γεγονός που έχει αποκρυφτεί επιμελώς μέχρι σήμερα.



Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010

Παγκόσμια ημέρα του Παιδιού

Το παιδί μεγάλωσε... 
...Ακόμα όμως, ψάχνει την αλήθεια για τους γονείς του


Παγκόσμια ημέρα του παιδιού λοιπόν και στη Κύπρο μας, το 1974, 31 παιδιά έμειναν για πάντα παιδιά και από τότε αγνοείται η τύχη τους


Το νεαρότερο παιδί θα ήταν σήμερα 36 ετών. Το μεγαλύτερο, 52. Κάποιων οι γονείς πέθαναν στην προσφυγιά, χωρίς να τα ξαναδούν ή να μάθουν τι απέγιναν.
Πέρασαν 36 χρόνια και ακόμα να μάθουμε τι απέγιναν τα 31 αγνοούμενα παιδιά και βρέφη του 1974.
Τα 31 αγνοούμενα παιδιά και βρέφη αποτελούν την πιο τραγική σελίδα στο δράμα του λαού μας που έφερε η τουρκική εισβολή του 1974. Τι να απέγιναν, άραγε; Τι να τα έκαναν οι Τούρκοι; 

Στον κατάλογο των 31 αγνοουμένων παιδιών και βρεφών συναντούμε παιδιά και από τα δύο φύλα, ηλικίας από μερικών μηνών, μέχρι 16 χρονών, το 1974. 

• Ανδρέου Κούλα, από την Αμμόχωστο, ετών 12.

• Ανδρέου Σούλα, από το Τραχώνι, ετών 11.

• Ανδρέου Τάσος, από την Αμμόχωστο, ετών 14.

• Ανδρέου Χριστάκης, από την Αμμόχωστο, ετών 9.

• Αρέστη Παναγιώτης, από την Αμμόχωστο, ετών 16.

• Γερμανός Ανδρέας, από την Κερύνεια, ετών 16.

• Γιάγκου Κώστας, από τη Βώνη, ετών 15.

• Γιακούμα Μάριος, από το Τραχώνι, ετών 15.

• Εγγλέζου Αντωνάκης, από την Άσσια, ετών 16.

• Εγγλέζου Γιωργάκης, από την Άσσια, ετών 11.

• Εγγλέζου Χριστάκης, από την Άσσια, ετών 14.

• Ελευθερίου Χριστάκης, από τη Βασίλεια, ετών 6.

• Ζαχαριάδης Ανδρέας, από την Κυθρέα, ετών 16.

• Θεοδούλου Θεόδουλος, από το Νέο Χωριό Κυθρέας, ετών 16.

• Καραμανή Ανδρέας, από το Μαραθόβουνο, ετών 16.

• Καραφυλλής Λοΐζος, από την Κώμα του Γιαλού, ετών 16.

• Κοζάκος Γιαννάκης, από τον Καραβά, ετών 14.

• Κυριάκου Κίκα, από την Κάτω Δερύνεια, ετών τριών.

• Κυριάκου Μαρία, από την Κάτω Δερύνεια, ετών τριών.

• Λαμπής Μιχαλάκης, από τη Χάρτζια, ετών 16.

• Λοΐζου Λοΐζος, από τις Γούφες, ετών 16.

• Μαλιαπής Χριστάκης, από την Άσσια, ετών 15.

• Νικολαΐδης Μιχαλάκης, από την Αγκαστίνα, ετών 16.

• Πίττας Ιάκωβος, από την Αγκαστίνα, ετών 16.

• Σολωμή Σόλων, από την Κώμη Κεπήρ, ετών 16.

• Τσαγκαρίδης Κωνσταντίνος, από την Κερύνεια, ετών 16.

• Χριστάκη Ανδρέας, από τη Δερύνεια, ετών 5.

• Λοΐζου Χριστάκης, από το Παλαίκυθρο, ετών έξι.

• Κυριάκου Ανδρέας, από το Τραχώνι, ακριβής ηλικία άγνωστη - έτος γέννησης το 1974, αγνοείται μαζί με τη μητέρα του και άλλους συγγενείς.

• Αγλαντζιώτης Μιχαήλ, από την Κυθρέα, ετών 11



Ζητούμε, άμεση εξακρίβωση της τύχης αυτών των παιδιών, αλλά και όλων των υπόλοιπων αγνοουμένων μας.


*Ο αγώνας για απελευθέρωση συνεχίζεται...