Μια ημερομηνία που απευθείας σε στέλνει, ή τουλάχιστον θα έπρεπε να σε στέλνει πίσω στο 1983, όταν ο αρχιδολοφόνος της ΤΜΤ, Ραούφ Ντενκτάς ανακηρύσσει μονομερώς την "Τούρκικη Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου". Όλοι γνωρίζουμε, ή τουλάχιστον θα έπρεπε να γνωρίζουμε τι σημαίνει αυτό για την πορεία του Κυπριακού προβλήματος. Εννέα χρόνια μετά την κτηνωδία του 1974, όπου ο Τούρκος κατακτητής, σκότωσε, βίασε, λεηλάτησε και αιματόβαψε το 37% του νησιού, η Τουρκία συνέχισε την επεκτατική της πολιτική στην Κύπρο με την ανακήρυξη του ψευδοκράτους. Ενός "κράτους" που κανένα κράτος, πέραν της Τουρκίας δεν έχει αναγνωρίσει μέχρι σήμερα.
Είκοσι οκτώ χρόνια αργότερα, από την 15η Νοεμβρίου 1983 και εν έτει 2011, ο κυπριακός ελληνισμός περιμένει ακόμη τη δικαίωση. Η ανίκανη πολιτική ηγεσία του τόπου, έχει οδηγήσει τον άλλοτε περήφανο ελληνισμό του νησιού, στην απαισιοδοξία και την μισαλλοδοξία για το μέλλον του τόπου του. Ανήμερα μιας τόσο σημαντικής μέρας, οι περισσότεροι συμπατριώτες μας προτίμησαν για άλλη μια χρονιά τις καφετέριες, τα γυμναστήρια και το facebook από το να βγουν στους δρόμους και να διαδηλώσουν για την αδικία αυτή που βιώνει το νησί μας.
Πιστοί στο καθήκον τους, μόνο οι ελληνόψυχοι λεβέντες, μαθητές και φοιτητές, αυτόνομων παρατάξεων, όπου για ακόμα μια χρονιά βγήκαν στους δρόμους, εκεί που δίνονται οι πραγματικές αντικατοχικές μάχες και βροντοφώναξαν πως ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΝ την εισβολή. ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΝ την κατοχή. ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΝ όσα ένας λαός δεν πρέπει να ξεχάσει.
Δυστυχώς ένα καλοστημένο παιχνίδι εις βάρος του Κυπριακού Ελληνισμού βρίσκεται σε εξέλιξη. Και δυστυχώς, πρωταγωνιστές στο παιχνίδι αυτό δεν είναι μόνο εχθροί εκτός συνόρων, αλλά και σύγχρονοι εφιάλτες εντός συνόρων. Δεν εξηγείται διαφορετικά η όλη κατάσταση η οποία έχει δημιουργηθεί στην Κύπρο τα τελευταία 50 χρόνια. Από την μία τόσο ο ΟΗΕ, όσο και η Ε.Ε. καταδικάζουν την ανακήρυξη του παράνομου ψευδοκράτους και καλούν όλα τα μέλη τους να πράξουν το ίδιο κι από την άλλη, εμείς, τα θύματα αυτής της υπόθεσης είμαστε οι πρώτοι που το αναγνωρίζουμε. Πώς; Με τις δικοινοτικές συνομιλίες, τα επαναπροσεγγιστικά δείπνα στα κατεχόμενα εδάφη μας, την τουριστική επίσκεψη Ελλήνων της Κύπρου στην κατεχόμενη γη μας, αιμοδοτώντας το παράνομο καθεστώς και με την εμμονή της πολιτικής μας ηγεσίας στην εξεύρεση λύσης Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.
Είναι καιρός να αναλογιστεί ο κάθε ένας μας τις ευθύνες που του αναλογούν για το πως φτάσαμε σήμερα σε αυτή την κατάσταση. Να θεωρούμε ουτοπία και ακατόρθωτη την απελευθέρωση της πατρίδας μας. Και όχι μόνο αυτό, αλλά να μην το επιδιώκουμε καν. Οι εξυπηρετητές ξένων συμφερόντων στο νησί, έχουν καταφέρει να μηδενίσουν τα εθνικά αισθήματα του κυπριακού Ελληνισμού. Έχουν καταφέρει να πείσουν τον αγωνιζόμενο λαό της Κύπρου, που από τα βάθη της ιστορίας του αγωνιζόταν για την ελευθερία του, ότι αυτή θα του δοθεί από τους "φίλους" μας τους ξένους.
Και όλα αυτά γιατί ποτέ στην Κύπρο δεν υπήρξε ένας άξιος πολιτικός, που να βγει και να πει τα πράγματα με το όνομα τους. Να πει ότι στην Κύπρο έγινε εισβολή. Ότι ο Τούρκος δεν έχει θέση στην Ελληνική γη της Κύπρου. Ότι οι ξένοι εργάζονται για να τουρκοποιήσουν ολόκληρο το νησί. Ότι ο Τούρκος δεν είναι φίλος και αδερφός μας, αλλά ο άσπονδος εχθρός μας, που εδώ και τόσες δεκαετίες καταπατά την γη μας. Δεν υπάρχουν άλλα χρονικά περιθώρια. Βιώνουμε κρίσιμες εποχές. Ή ξυπνάμε και σωζόμαστε. Ή συνεχίζουμε τον ύπνο μας και χανόμαστε.
ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ
Αυτόνομος Ενωτικός
Το άρθρο έχει αναδημοσιευτεί και στην σελίδα ΑΠΟΕΛΛΑΣ.
