(από την εφημερίδα Σημερινή 19/03/2012)
Του Αυγερινού Χαρτσιώτη
Ο λαός θυμάται κάθε πράξη (και/ή απραξία) σας και για ό,τι ξεχνά, οι συνέπειες των πράξεών σας θα φροντίζουν να του το θυμίζουν
Έχοντας πλέον εισέλθει στην παρατεταμένη προεκλογική περίοδο βιώνουμε την υπερπροσπάθεια της κυβερνητικής παράταξης να ανασυνταχθεί. Με τις επιλογές περιορισμένες, φαίνεται πως οι «Νέες Δυνάμεις» θα επαναδιεκδικήσουν άλλη μια θητεία υπό τον Δημήτρη Χριστόφια. Το σενάριο αυτό αποτελεί πλέον μονόδρομο, αφού το ωστικό κύμα από το Μαρί ταρακούνησε για τα καλά τη δημοτικότητά της. Υποψηφιότητα πέραν του Δημήτρη Χριστόφια, θα αποτελούσε έμπρακτη παραδοχή όσων του έχουν καταλογίσει. Από τη μια, δεύτερη θητεία υπό τον Χριστόφια θα ξεπερνούσε κάθε προσδοκία της Εζεκία Παπαϊωάννου. Από την άλλη, μια ήττα, απλούστατα θα έκανε στάχτη το ήδη καμένο χαρτί ‘Χριστόφια’, επιτρέποντας στο ΑΚΕΛ να περάσει μετά από μια δεκαετία στην αντιπολίτευση, που τόσο πολύ έχει ανάγκη για την ίαση των πληγών του.
Κάθε άλλο παρά έκπληξη αποτελεί η συντονισμένη προσπάθεια κυβέρνησης και ΑΚΕΛικών στελεχών να αναδιαμορφώσουν το προφίλ του «απατημένου»... Προέδρου στους τομείς που θα χτυπηθεί ανελέητα όσο πλησιάζουν οι εκλογές: Μαρί - Κυπριακό - Οικονομία/Φυσικό Αέριο. Το μέγα ερώτημα που επομένως τίθεται, είναι εάν ο λαός έχει απολέσει τη μνήμη του σε τέτοιο βαθμό που να επιτρέπει στις ανασυντασσόμενες «Νέες Δυνάμεις» να επιδίδονται σε μιαν άνευ προηγουμένου επικοινωνιακή εκστρατεία, δίχως ίχνος αιδούς.
Στην εκστρατεία αυτή ήδη πρωτοστατεί ο γ.γ. του ΑΚΕΛ ο οποίος στις 08.03.2012, στα πλαίσια ενημέρωσης ξένων διπλωματών για το Κυπριακό, δήλωσε πως σε περίπτωση επιμονής του Έρογλου σε διχοτομικές προσεγγίσεις (το οποίο θεωρείται δεδομένο), ο Πρόεδρος δεν θα διστάσει να αποσύρει την πρόταση για εκ περιτροπής προεδρία με διασταυρούμενη και σταθμισμένη ψήφο. Διερωτάται λοιπόν κανείς κατά πόσον ο κ. Κυπριανού μάς προετοιμάζει για μελλοντικές κινήσεις στο Κυπριακό, που σε επίπεδο συνομιλιών θα μας επαναφέρουν στο σημείο που βρισκόμασταν πριν από τις εκλογές του 2008, συμπληρώνοντας έτσι τον άγονο διαπραγματευτικό κύκλο «κυπριακής ιδιοκτησίας». Ωστόσο, σε επικοινωνιακό επίπεδο, μια τέτοια κίνηση δύναται να αναβαθμίσει το διαπραγματευτικό προφίλ του Δ. Χριστόφια. Έτσι γίνονται ανοίγματα και προς τον χώρο του κέντρου που δηλώνει μεν ότι αδυνατεί να στηρίξει Χριστόφια, αλλά δεν αποκλείει τίποτα σε περίπτωση 2ου γύρου.
Σε σχέση με το Μαρί, ο Πρόεδρος αποφεύγει τις τοποθετήσεις επί του θέματος όπως ο διάβολος το λιβάνι. Είναι ίσως η μεγαλύτερη πληγή στο κύρος της κυβέρνησης και η παραμικρή αναφορά μαγνητίζει τις πικρές αναμνήσεις που έχουμε στο βάθος του μυαλού μας: Τον άδικο χαμό δεκατριών ψυχών, την ολική καταστροφή του ηλεκτροπαραγωγού σταθμού, την εκτόξευση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος στα ύψη, την επιδείνωση της ήδη νοσούσας οικονομίας και φυσικά τον αφορισμό και την απαξίωση του πορίσματος της μονομελούς επιτροπής που ο ίδιος διόρισε. Με απύθμενο θράσος, λοιπόν, όταν αυτός κλήθηκε να σχολιάσει την καταχώρηση των κατηγορητηρίων για το Μαρί, απάντησε λακωνικώς: «Πάρακατω, εφύαμεν, γεια σας». Τέτοιες δηλώσεις προκαλούν την κοινή γνώμη και όσο κι αν προσπαθεί ο κομματικός μηχανισμός, φαίνεται πως ο Πρόεδρος δεν λέει να βάλει μυαλό και ας έχει ήδη μπει στο τελευταίο έτος διακυβέρνησης.
Σχετικά με την οικονομία, η κυβέρνηση φαίνεται να επενδύει επικοινωνιακά στα αποθέματα υδρογονανθράκων για να καλύψει τις μαύρες τρύπες της αποτυχημένης οικονομικής πολιτικής. Ο Κίκης Καζαμίας φαίνεται να έκρυβε αρκετούς άσους στο μανίκι για να βελτιώσει την εικόνα της κυβέρνησης, αποκαλύπτοντας σταδιακά τα μεγαλεπήβολα σχέδια ξένων επενδυτών, οι οποίοι ωθούνται από τις ευκαιρίες που προσφέρει η αξιοποίηση του φυσικού πλούτου του κράτους. Παράλληλα, συνεχίζεται η συνήθης τακτική του κ. Στεφάνου, ο οποίος μας ταξιδεύει συχνά πίσω στον χρόνο, απαριθμώντας τα λάθη προηγούμενων διακυβερνήσεων αλλά αποφεύγοντας την περίοδο τού «εμείς καλά την έχουμε». Συμπληρωματικά γίνονται επίσης κινήσεις για την αναστήλωση του «κοινωνικού κράτους», όπως η πρόσφατη απόφαση αποδέσμευσης κονδυλίου για επιδόματα πετρελαίου θέρμανσης ορεινών και ημι-ορεινών περιοχών. Όσον αφορά δε στο κεφάλαιο ‘‘Υπουργείο Εμπορίου’’, το Προεδρικό φαίνεται να τηρεί μία ηπιότερη στάση αφού το όλο θέμα έχει υποβαθμιστεί σε επίπεδο χορών στο καρναβάλι Λεμεσού και γελοιοποίησης του υπουργικού θεσμού με τραγούδια και ατάκες σε σατιρική εκπομπή του ΡΙΚ.
Την επικοινωνιακή εκστρατεία έρχεται να συμπληρώσει η βουλευτής που ανέλαβε να ξεθάψει και να ανεμίσει για άλλη μια φορά τα κόκκινα λάβαρα, αφήνοντάς μας έκπληκτους με την πρόσφατη αρθρογραφία της. Στο κείμενο λοιπόν αυτό, η πρώην παρουσιάστρια του ΡΙΚ, με απώτερο σκοπό να εκθέσει τα κόμματα της «δεξιάς», αναφέρεται στα εθνικά μνημόσυνα των ηρώων του απελευθερωτικού αγώνα. Εν ολίγοις θεωρεί πως οι ήρωες έχουν αυθαίρετα ανακηρυχθεί σε ήρωες και πως η μνημόνευσή τους προσβάλλει «τα αγνώα πατριωτικά αισθήματα των Κυπρίων» και εκφυλίζει τα εθνικά μνημόσυνα ως θεσμό.
Σ’ αυτό το σημείο θέλω να ξεκαθαρίσω πως δεν υπεραμύνομαι του «πατριωτικού προφίλ» του ΔΗ.ΣΥ. και του ΕΥΡΩ.ΚΟ., για τα οποία οι οικογένειες των αγωνιστών είναι βασική δεξαμενή ψήφων. Είναι όντως λυπηρό να ακούμε λ.χ. κομματικά στελέχη του ΔΗ.ΣΥ. να εκφωνούν πύρινους λόγους μέσα στους ναούς, ενώ ο αρχηγός του κόμματος και υποψήφιος για τις προεδρικές εκλογές παραχωρεί δείπνο στον Αττιλάρχη και ασπάζεται τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία.
Ερχόμενος τώρα στο άρθρο της επαναστατικής μορφής του σύγχρονου ΑΚΕΛ, όλα καταδεικνύουν πως η Αριστερά ετοιμάζεται για την επιστροφή στην παραδοσιακή μείωση του έπους της ΕΟΚΑ προς φανατισμό και συσπείρωση των σκληροπυρηνικών ΑΚΕΛικών. Η εν λόγω κυρία, λοιπόν, θεωρεί πως οι ήρωες της ΕΟΚΑ κύλησαν τον τόπο στο αίμα και πως μνημόνευσή τους εκφυλίζει τον θεσμό των εθνικών μνημοσύνων, ενώ παράλληλα απορεί ποιοι είναι αυτοί που μνημονεύονται και γιατί μνημονεύονται. Πολύ πιθανόν να ξεχνά τη δέσμευση το 2008, του τότε γ.γ. του ΑΚΕΛ και νυν Πρόεδρου της Δημοκρατίας, για απόδοση τιμών στους ήρωες της ΕΟΚΑ που αναγνώρισε πως θυσίασαν τη ζωή τους για το νησί μας. Εκτός βέβαια αν υπονοεί πως αυτό ήταν προεκλογικό τέχνασμα για άνοιγμα του ΑΚΕΛ προς το «κέντρο» (και, γιατί όχι, προς τη «δεξιά»).
Συνεχίζει πιο κάτω λέγοντας πως «...Δεν είναι ανεκτή η προσπάθεια δημιουργίας εθνικών ηρώων μέσα από την παραχάραξη της ιστορίας». Μετά συγχωρήσεως, σε αντίθεση με όσους επάξια εισήλθαν στο πάνθεο των ηρώων, η Αριστερά εφηύρε τους δικούς της ήρωες στα πρόσωπα των Μισιαούλη και Καβάζογλου και στο όνομα αυτών προωθεί την «επαναπρόσεγγιση» των Ελλήνων και των Τούρκων της Κύπρου, υποβαθμίζοντας έτσι το Κυπριακό σε πρόβλημα δικοινοτικό αντί σε ζήτημα μεταξύ Κυπριακής Δημοκρατίας και Τουρκίας.
Η μνήμη του λαού, αγαπητή μου κυρία και κύριοι του ΑΚΕΛ, δεν έχει ημερομηνία λήξης. Ο λαός θυμάται κάθε πράξη (και/ή απραξία) σας και για ό,τι ξεχνά, οι συνέπειες των πράξεών σας θα φροντίζουν να του το θυμίζουν. Ο τροχός γυρίζει και ο κόσμος αλλάζει, αλλά εσείς και οι όμοιοί σας παραμένετε προσκολλημένοι στα συνθήματα συσπείρωσης. Φροντίστε, λοιπόν, να παραμείνετε τουλάχιστον αξιοπρεπείς. Η μνήμη μας δεν διαγράφεται ούτε με ατάκες στις «Πατάτες Αντιναχτές» ούτε με το πάτημα ενός κουμπιού στο «Ευχάριστο Σαββατόβραδο».