«ΑΞΙΟΥΜΕΝ ΤΗΝ ΕΝΩΣΙΝ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ»
15-22 Ιανουαρίου 1950. Ολόκληρη η Κύπρος βρίσκεται σε αναβρασμό. Με πρωτοβουλία της εθναρχίας διεξάγεται δημοψήφισμα με σκοπό την συλλογή υπογραφών για να απαιτήσουν οι Έλληνες της Κύπρου το αυτονόητο. Την ΕΝΩΣΗ με την μάνα Ελλάδα. Σε κάθε επαρχία, σε κάθε ενορία, σε κάθε προαύλιο των εκκλησιών, στήνονται πρόχειρα τραπέζια. Πάνω η πιο βαριά κληρονομιά και υποχρέωση. Ο τίτλος βαρύς «ΑΞΙΟΥΜΕΝ ΤΗΝ ΕΝΩΣΙΝ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ». Οι καμπάνες των εκκλησιών κτυπούσαν χαρμόσυνα. Μετά από δεκαετίες ψεύτικων υποσχέσεων και ανώφελης προσμονής οι Έλληνες της Κύπρου αναλαμβάνουν ακόμα ένα εγχείρημα για να διεκδικήσουν την ΕΝΩΣΗ. Οι Εγγλέζοι προειδοποιούν τους δημοσίους υπαλλήλους να μην λάβουν μέρος σ΄ αυτή την «απαράδεκτη ενέργεια». Όλος όμως ο λαός είχε επίγνωση του καθήκοντός του. Το αποτέλεσμα εκπληκτικό. 215,108 από τους 224,747 ψηφοφόρους, το 95.7% δηλαδή του πληθυσμού αξιώνει την ΕΝΩΣΗ με την Ελλάδα. Η αντιπροσωπία που αποστέλλεται τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Βρετανία δεν έχει τα ποθητά αποτελέσματα. Οι Έλληνες της Κύπρου έχουν όμως συνειδητοποιήσει το ποθούμενο. ΕΝΩΣΗ. Αυτή η μεθυστική γεύση πλημμύρισε τους αγνούς κύπριους πατριώτες οι οποίοι μετά από 5 χρόνια υπέγραψαν με το αίμα τους την ΕΝΩΣΗ.
Έχουν περάσει 61 χρόνια από το ιστορικό εκείνο δημοψήφισμα όπου το 95,7% του πληθυσμού της Κύπρου ψήφισαν υπέρ της ενώσης της Κύπρου με την Ελλάδα. Στον περίδοξο θρόνο του Απ.Βαρνάβα καθόταν ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Β', ο επίσκοπος με τα φλογισμένα ράσα, αληθινό ηφαίστειο πατριωτισμού, πατριωτική φλόγα που αποτελούσε τη συνισταμένη των πατριωτικών δυνάμεων του λαού, του οποίου τάχθηκε πολιτικός και θρησκευτικός αρχηγός.
Το πρωί της ιστορικής εκείνης μέρας η Κύπρος έπλεε στα εθνικά της χρώματα. Είχεν όψη γιορταστική. Και η υπογραφή του συνθήματος: ΑΞΙΟΥΜΕΝ ΤΗΝ ΕΝΩΣΙΝ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΕΛΛΑΔΟΣ άρχισε. Η 15η Ιανουαρίου 1950 ήταν η μεγαλειώδεστέρα εξόρμηση των Κυπρίων, ένα αληθινό ξεχείλισμα πατριωτισμού και αγάπης προς τη λευτεριά. Σύσσωμη η ύπαιθρος δονείται από πατριωτικό ενθουσιασμό. Άντρες και γυναίκες, νέοι και γέροι κατακλύζουν τους ναούς για την υπογραφή του Δημοψηφίσματος που ήταν για όλους έγγραφο τιμής.
Η 15η Ιανουαρίου του 1950 αποτελεί τον μεγαλύτερο ιστορικό σταθμό στην ιστορία του απελευθερωτικού κινήματος των Κυπρίων. Τη διεξαγωγή του παρακολούθησαν πολλοί ξένοι ανταποκριτές οι οποίοι έγραψαν στις εφημερίδες τους ενθουσιαστηκα λόγια για τη διεξαγωγή του. Εντύπωση μεγάλη έκαναν οι γέροι και οι γριές. Ακουμπώντας στο ραβδί τους έφταναν στο ναό του χωριού και με δάκρυα στα μάτια σταυροκοπιούνταν κι ευχαριστούσαν το Θεό που τους αξίωσε να ψηφίσουν την Ελλάδα. Μαρωνίτες και Μουσουλμάνοι υπέγραψαν το Δημοψήφισμα κι οι περισσότεροι από τους Μουχτάρηδες καθώς και πολλοί κυβερνητικοί υπαλλήλοι και δασκάλοι παρά την κυβερνητική απαγόρευση. Δε σημειώθηκε πουθενά αλλού στον κόσμο, όπου έγιναν Δημοψηφίσματα τόση επιτυχία όση στο Κυπριακό Δημοψήφισμα.
Το αποτέλεσμα εκπληκτικό. Το 95.7% του πληθυσμού του νησιού αξιώνει την ΕΝΩΣΗ. Το 4,3% που υπολείφθηκαν αντιπροσώπευαν κυβερνητικούς υπαλλήλους, δασκάλους και ελάχιστους μουχτάρηδες. Στην υπόλοιπη Ελλάδα έφερε αναστάτωση και μια αληθινή χαρά και αγαλλίαση σκορπίστηκε σε πόλεις και χωριά. Η Κυπριακή πρεσβεία που ανέλαβε τη μεταφορά του εκεί που έπρεπε και διάσχισε θάλασσες και ωκεανούς, συνάντησε παντού άρνηση με αποτέλεσμα να βρίσκεται η Κύπρος στα σημερινά πολιτικά χάλια και οι Κύπριοι να μη βρίσκουν δικαίωση των αγώνων και των πόθων τους.
Δυστυχώς το δημοκρατικό δικαίωμα του κυπριακού ελληνισμού, για αυτοδιάθεση, δεν σεβάστηκε ούτε μετά το ενωτικό δημοψήφισμα, αλλά ούτε μετά τον απελευθερωτικό ενωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ του 1955-59 που ακολούθησε του δημοψηφίσματος. Αντί αυτού μας σερβιρίστηκε η «ανεξαρτησία», με την τουρκία ξαφνικά στο παιχνίδι της διακυβέρνησης. Τα αποτελέσματα, γνωστά σε όλους μας, τα βιώνουμε ακόμη σήμερα, 38 χρόνια μετά από την βάρβαρη τούρκικη εισβολή του 1974, το βόρειο τμήμα του νησιού μας, παραμένει υπό κατοχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου