Ο Ραούφ Ντενκτάς γεννήθηκε στην Πάφο το 1924. Ο πατέρας του, Ραΐφ Εφέντης, καταγόταν από το αμιγώς τουρκοκυπριακό χωριό Άγιος Επιφάνιος.
Ο Ντενκτάς αποφοίτησε από την Αγγλική Σχολή Λευκωσίας. Κατά τη διάρκεια των ετών 1941-1943 εργάστηκε ως μεταφραστής, δημοδιδάσκαλος, καθώς και ως δικαστικός υπάλληλος στο Επαρχιακό Δικαστήριο Αμμοχώστου. Το 1944, μετέβη στο Λονδίνο, όπου σπούδασε Νομικά στο Lincoln’s Inn με υποτροφία του British Council.
Αποφοίτησε το 1947 και επέστρεψε στην Κύπρο όπου άρχισε να εργάζεται στο γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα της αποικιακής κυβέρνησης. Ως δικηγόρος του στέμματος, ασχολήθηκε με πάρα πολλές ποινικές υποθέσεις σε πολλά μέρη της Κύπρου ενώ κατά την διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα 1955-1959 ο Ραούφ Ντενκτάς ανέλαβε ως εισαγγελέας την προώθηση πολλών υποθέσεων εναντίον αγωνιστών της ΕΟΚΑ που οδηγούντο στα δικαστήρια και πέτυχε την καταδίκη πολλών. Μεταξύ εκείνων των υποθέσεων ήταν και η καταδίκη του ήρωα Μιχαλάκη Καραολή που καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε.
Η σύνδεσή του με το τουρκικό βαθύ κράτος έγινε το 1957 όταν ήταν βοηθός Γενικός Εισαγγελέας. Παραιτήθηκε από το αξίωμα για να αναμιχθεί με την πολιτική. Ανέλαβε πρόεδρος της Ομοσπονδίας Τ/κ Συνδέσμων, η οποία θεωρείτο ισχυρό πολιτικό σώμα των Τ/κ, αφού ο πρόεδρος της ομοσπονδίας, Φαϊζ Καϊμάκ αναγκάστηκε από την Τουρκία να παραιτηθεί. Το τέλος του 1957, μαζί με τον φίλο του, γιατρό Μπουρχάν Ναλμπάντογλου και τον Τούρκο πρόξενο στην Κύπρο Κεμάλ Τανρισεβντί, ίδρυσαν την τρομοκρατική οργάνωση ΤΜΤ. Η οργάνωση ΤΜΤ χρησιμοποιήθηκε για να πληγεί ο ενωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ και διέπραξε δολοφονίες, επιθέσεις και ταυτόχρονα έπληξε προοδευτικούς Τουρκοκύπριους που εργάζονταν υπέρ της συνεργασίας και της ειρηνικής συμβίωσης με τους Ε/κ κατά την περίοδο μετά την ανεξαρτησία.
Ο Ντενκτάς εκπροσώπησε τους Τ/κ στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 1958.
Συμβούλευσε την Τουρκία για τα δικαιώματα των Τ/κ κατά την προετοιμασία των συμφωνιών Ζυρίχης - Λονδίνου οι οποίες υπογράφηκαν τον Ιανουάριο του 1959. Την τ/κ πλευρά εκπροσώπησε ο Φαζίλ Κιουτσιούκ. Μέχρι την μεταβατική περίοδο της ανακήρυξης της ανεξαρτησίας της Κύπρου, η ΤΜΤ ενισχύθηκε σημαντικά σε οπλισμό ενώ ο Ραούφ Ντενκτάς ετάχθη με το μέρος των Τούρκων που επέμεναν στη διχοτόμηση της Κύπρου. Ωστόσο δεν εκδήλωνε τις απόψεις του. Χαρακτηριστικό είναι ότι αν και πρόεδρος της τ/κ αντιπροσωπείας για το Σύνταγμα, σπανίως εμφανιζόταν στις συνεδρίες και αρνήθηκε να αναλάβει υπουργικό αξίωμα και προτίμησε να εκλεγεί πρόεδρος της τουρκικής Κοινοτικής Συνέλευσης..
Κατά τη διάρκεια της ανακήρυξης της Κυπριακής Δημοκρατίας (16 Αυγούστου 1960) μέχρι και τις ένοπλες συγκρούσεις τον Δεκέμβριο 1963, εργάστηκε συνειδητά προς την κατεύθυνση της υπονομεύσεως του κυπριακού κράτους, ακόμη και σε περιόδους που η επίσημη Τουρκία υποστήριζε την διατήρηση του καθεστώτος που είχε καθιερωθεί από τη Συμφωνία της Ζυρίχης. Προπαγάνδιζε υπέρ της μη συνεργασίας των Τουρκοκυπρίων με τους Έλληνες της Κύπρου, αποθάρρυνε τους ομοθρήσκους του να έχουν εμπορικές σχέσεις με τους Ελληνοκυπρίους και προσπάθησε να εμποδίσει την επιστροφή των Τουρκοκυπρίων που είχαν καταφύγει σε αμιγώς τουρκοκυπριακά χωριά κατά την διάρκεια του αγώνος της ΕΟΚΑ, στα χωριά τους.
Κατά τη διάρκεια των αιματηρών γεγονότων της τουρκοκυπριακής ανταρσίας, που ξέσπασαν τον Δεκέμβριο του 1963 εξ αφορμής της προτάσεως του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου για τροποποίηση δεκατριών σημείων του Συντάγματος, ο Ντενκτάς είχε πρωταγωνιστικό ρόλο.
Τον Ιανουάριο του 1964 έλαβε μέρος στην πενταμερή διάσκεψη του Λονδίνου για το Κυπριακό ζήτημα ενώ τον επόμενο μήνα εμφανίσθηκε ως εκπρόσωπος των Τουρκοκυπρίων στα Ηνωμένα Έθνη, όπου υπεραμύνθηκε των τουρκοκυπριακών θέσεων, διαστρεβλώνοντας παράλληλα τα γεγονότα της ένοπλης τουρκοκυπριακής ανταρσίας και εκστομίζοντας ψευδείς κατηγορίες κατά της Κυπριακής Κυβερνήσεως. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η κυβέρνηση της Δημοκρατίας να τον κηρύξει ανεπιθύμητο πρόσωπο και του απαγόρευσε την επάνοδο στην Κύπρο. Κατέφυγε στην Αγκυρα αλλά συνέχισε να διατηρεί επαφή με τους Τ/κ και να κατευθύνει την ανταρσία τους στο νησί.
Τον Αύγουστο του 1964, κατά την διάρκεια των μαχών που έγιναν στην περιοχή της Τηλλυρίας, ο Ντενκτάς αποβιβάσθηκε στην περιοχή της των Κοκκίνων μαζί με αξιωματικούς από την Τουρκία και φοιτητές. Ωστόσο λόγω της σφοδρής αντεπίθεσης των δυνάμεων της Εθνικής Φρουράς στην περιοχή, ο Ντενκτάς και οι σύντροφοί του αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν με τουρκικό πολεμικό πλοίο για να αποφύγουν την σύλληψη.
Τον Οκτώβριο του 1967, ο Ντενκτάς επεχείρησε για δεύτερη φορά να εισέλθει παράνομα στην Κύπρο. Λόγω όμως των άσχημων καιρικών συνθηκών το ψαροκάικο που τον μετέφερε αναγκάστηκε να τον αποβιβάσει σε ακτή της Καρπασίας, αντί στη Λάρνακα, όπως προβλέπετο. Συνελήφθη από αγροφύλακα και παραδόθηκε στην Εθνική Φρουρά. Η κυπριακή κυβέρνηση αποφάσισε να τον αφήσει ελεύθερο και η πράξη αυτή «καλής θέλησης» των Ε/κ ήταν μια από διάφορες ενέργειες στο πλαίσιο της επαναπροσέγγισης που οδήγησαν στην έναρξη των συνομιλιών με την τουρκοκυπριακή πλευρά τον Απρίλιο του 1968. Ο Ντενκτάς, επέστρεψε, τότε, νομίμως στην Κύπρο και ορίστηκε εκπρόσωπος των Τουρκοκυπρίων ενώ συνομιλητής των Ε/κ ήταν ο Γλαύκος Κληρίδης. Οι συνομιλίες, διευρύνθηκαν αργότερα με την συμμετοχή του Έλληνα συνταγματολόγου Μιχ. Δεκλερή και του Τούρκου Ορχάν Αλντικαστί. Διακόπηκαν με την τουρκική εισβολή.
Το 1973 ίδρυσε το Κόμμα Εθνικής Ενότητας ενώ το 1975 έγινε «πρόεδρος» του ‘ομόσπονδου τουρκοκυπριακού κράτους’ ενώ προχώρησε στις 15 Νοεμβρίου 1983 στην παράνομη και μονομερή ανακήρυξη της λεγόμενης ‘τουρκικής δημοκρατίας βόρειας Κύπρου’. «Εκλέγεται» πρόεδρος του ψευδοκράτους το 1985 και επανεκλέγεται το 1990, 1995 και 2000. Το 2005 ανακοίνωσε ότι δεν θα διεκδικούσε επανεκλογή του στην προεδρία του ψευδοκράτους.
Μετά την εισβολή, ο Ντενκτάς έχει συνομιλήσει με όλους τους Προέδρους της Κυπριακής Δημοκρατίας, δηλαδή με τους Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, Σπύρο Κυπριανού, Γιώργο Βασιλείου, Γλαύκο Κληρίδη και Τάσσο Παπαδόπουλο. Στις συνομιλίες διατηρούσε αδιάλλακτη θέση, ανοικτά υπέρ της δημιουργίας δυο κρατών στην Κύπρο, η οποία δεν επέτρεπε να προχωρήσουν οι διαπραγματεύσεις για εξεύρεση λύσης του Κυπριακού.
Ηταν νυμφευμένος με την Αϊντίν και είχε πέντε παιδιά. Εχασε ένα κοριτσάκι σε ηλικία επτά χρονών όταν χειρουργήθηκε από τον συνιδρυτή της ΤΜΤ γιατρό Ναλμπάντογλου ενώ ο γιός του Ραϊφ σκοτώθηκε σε αυτοκινητικό δυστύχημα το 1985. Ο γιός του Σερντάρ είναι αρχηγός του Δημοκρατικού Κόμματος στα κατεχόμενα ενώ έχει ακόμη δύο κόρες που ζουν στη Λευκωσία.
Εχει εκδώσει αριθμό βιβλίων και συγγραμμάτων.
Πηγή:http://www.sigmalive.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου