Μετά το 1974, με τις Μακαριακές δυνάμεις, ειδικά την ΕΔΕΚ, πολύ καλά μαντρωμένες στο μαντρί της εξουσίας οι μόνες άλλες δυνάμεις που θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν την τροχοδρομούμενη υποταγή στα νέα δεδομένα της κατοχής και μιας λύσης μέσα σε αυτά τα ίδια πλαίσια ήσαν οι δυνάμεις των ελληνοκεντρικών ενωτικών που παρ’ ότι πληγωμένοι και απογοητευμένοι και ενοχοποιημένοι και κάποιοι και ένοχοι για το πραξικόπημα και την εισβολή, ήταν και πολλοί και εν δυνάμει θα μπορούσαν να δημιουργήσουν πολλά προβλήματα. Τολμώ να πω, ότι ο ΔΗΣΥ δημιουργήθηκε ως μία ανάγκη του πολιτικού συστήματος για να ελέγξει με την μέθοδο της ομοιοπαθητικής αυτούς τους ατίθασους γριβικούς, αυτούς που τέλος πάντων βίωναν την ύπαρξή τους στην Κύπρο ως Έλληνες και όχι ως νεοκύπριοι φραγκολεβαντίνοι Φοίνικες και αδελφοί των Τουρκοκυπρίων. Το άλλο στρατόπεδο, το μακαριακό, άλλο που δεν ήθελε μαντρωμένο αυτόν τον κόσμο. Όχι μόνο για να τους ακινητοποιήσουν οι ηγέτες τους αλλά και για να έχουν λόγο πολιτικής ύπαρξης και οι ίδιοι μιας και χωρίς Σατανά δεν υπάρχει Θεός.
Ο ΔΗΣΥ πολύ γρήγορα κατάφερε με τις ελληνικές σημαίες και τα εύηχα συνθήματα (π.χ. «την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω») και τις εθνικοφροσύνες να μαντρώσουν όλους αυτούς τους ανθρώπους και σιγά σιγά να αλλοιώνουν τις συνειδήσεις τους. Το ΑΚΕΛ και το Μακαριακό συγκρότημα εξουσίας πολλά χρωστούν στον Γλαύκο Κληρίδη διότι παρέλαβε Έλληνες αγωνιστές και παρέδωσε νεοκύπριους αγγλοθρεμμένους ιδιώτες. Ο Κληρίδης με την μέθοδο της ομοιοπαθητικής έγινε ο Βοσκός των Βοσκών. Πουλώντας εθνικοφροσύνη (ελληνικές σημαίες, μνημόσυνα αγωνιστών της ΕΟΚΑ, υπερψήφιση ενωτικών και γριβικών στελεχών, υπεράσπιση και κάλυψη σκοτεινών πτυχών της ιστορίας στελεχών του) κατάφερε να μετατρέψει το πιο μαχητικό κομμάτι του λαού μας σε Ανανικούς κουραμπιέδες, σε νεογενίτσαρους μιας νέας τουρκοκρατίας.
Την σκυτάλη παρέλαβε ο Νίκος Αναστασιάδης ο οποίος τώρα ολοκληρώνει το έργο του πνευματικού του πατέρα. Ο ΔΗΣΥ πια παίζει ένα διπλό παιχνίδι. Από τη μια, μαζί με το ΑΚΕΛ(ΔΗΣΑΚΕΛ) έχουν γίνει οι θεωρητικοί της υποταγής στους Τούρκους και δεν ντρέπονται πια ανοικτά να υποστηρίζουν ανθελληνικές θέσεις(δες: Πουργουρίδης και το υπόλοιπο σκυλλολόι) ούτε ντρέπονται που ταυτίζονται με τους αριστερούς, τους τούρκους και τους εγγλέζους. Φτάνουμε δηλαδή στο παράδοξο οι γριβικοί τουρκοφάγοι πραξικοπηματίες και ελληναράδες της δεκαετίας του ‘70 σήμερα να αποκαλούν πρόσφυγες και άλλους που διεκδικούν το δικαίωμα της επιστροφής-απελευθέρωσης του τόπου τους, εθνικιστές και υπερπατριώτες. Αυτή για να είμαστε δίκαιοι είναι η μια τάση του ΔΗΣΥ, έστω και αν είναι η κυρίαρχη. Υπάρχει ακόμη και μια άλλη, αυτή που δεν πειθάρχησε στην ηγεσία της και στο σχέδιο Ανάν ψήφισε ΟΧΙ. Αυτός ο λαός του ΔΗΣΥ ακόμη σκέφτεται ελληνικά και γι’ αυτό το λόγο ακόμη αποτελεί σοβαρό πρόβλημα για την ηγεσία του κόμματος. Ο Αναστασιάδης ως μοντέρνος Γκαίμπελς κατανοεί πολύ καλά το πρόβλημα. Γνωρίζει πως για να μαντρώσει τους ελληνοκεντρικούς χρειάζεται την βοήθεια ελληνικών ιδεολογημάτων, χρειάζεται πατριωτικές θέσεις, χρειάζεται αντιστασιακές πολιτικές. Είναι γνωστή η τακτική του, μόλις το κόμμα τα βρει ολίγον σκούρα λόγω της σύμπνοιάς του με το ΑΚΕΛ και το τουρκομυαλοκυοφορούμενο στρατόπεδο, αρχίζει την εθνική ρητορεία, αρχίζει την αντιπολίτευση με ελληνικές σημαίες και αντικατοχικά συνθήματα. Ούτε όμως αυτό είναι αρκετό. Χρειάζονται και τα ηγετικά στελέχη που θα δώσουν αυτό το άλλοθι πατριωτισμού και ελληνικότητας. Τα παλιά στελέχη στην τεράστιά τους πλειοψηφία έχουν φορέσει φέσι. Χρειάζεται νέο αίμα το οποίο όμως-και αυτή είναι και η τραγωδία τους-δεν υπάρχει πια το ρούφηξε ο ενδοτισμός. Αυτό το νέο αίμα μόνο απ’ έξω μπορεί να ‘ρθει. Αυτό το ρόλο καλείται να παίξουν οι αριστείνδειν του ΔΗΣΥ και κυρίως οι Χρήστος Κληρίδης και Παρασκευάς Σαμαράς. Έχοντας και οι δυο την εξώθεν καλή μαρτυρία ως αντιΑνανικοί και αντιομοσπονδιακοί, και οι δυο αναδείχτηκαν ως πολιτικές οντότητες μέσα από τους νέους ορίζοντες ο ΔΗΣΥ ξανά θα έχει το ΑΛΛΟΘΙ της εθνικοφροσύνης όλοι θα βγουν κερδισμένοι. Ο Αναστασιάδης ως ο αδιαμφησβητούμενος ηγέτης οι Πουργουρίδηδες και οι λοιποί αριστεροί της δεξιάς, οι μαντρωμένοι γριβικοί, οι μαντρωμένοι αντιανανικοί και φυσικά ο Κληρίδης ο οποίος μαζί με τον διάβολο διαπραγματεύεται μια θέση στο πάνθεον των καιροσκόπων της κυπριακής βουλής.
Δηλώνω ευθέως ότι ο Χρ. Κληρίδης ΔΕΝ είναι ούτε γεράκι, ούτε γύπας, ούτε ύαινα. Δεν είναι ανέντιμος ούτε οπορτουνιστής ούτε βλάκας ούτε πατά πάνω σε πτώματα για προσωπικούς σκοπούς και συμφέροντα. Δεν είναι φυσανέμης ούτε αιθεροβάμων ούτε αερογάμης. Πολιτικός είναι και είναι δικαίωμα του να πολιτεύεται όπως θέλει και με όποιον θέλει. Είναι φυσικά δικαίωμα μας να νιώθουμε κι εμείς αηδιασμένοι με τις επιλογές του, ειδικά αυτοί που τον εψήφισαν και αυτοί που ποικιλοτρόπως πίστεψαν σε αυτόν. Τώρα που θα καλέσει ξανά τον λαό να τον ψηφίσει και να είστε σίγουροι ότι θα τον καλέσει ως ανένδοτος αγωνιστής εναντίον του ενδοτισμού και της υποτέλειας, θα πρέπει ο λαός να δώσει την κατάλληλη απάντηση. Όσοι πιστεύουν ότι μπορείς να επιπλέεις μες στα σκατά χωρίς να λερωθείς κάνουν μεγάλο λάθος.
Θέλω να δηλώσω και κάτι άλλο. Εάν αύριο ακούσετε ότι έβαλα υποψηφιότητα για βουλευτής με τον ΔΗΣΥ ή το ΑΚΕΛ, ή ακόμη και με το ΔΗΚΟ θα είχατε το δικαίωμα και σας το δίνω κι εγώ να περάσετε όλοι να μου πιάσετε τον κώλο και αυτοί μάλιστα που πίστεψαν σε μένα να μου βάλουν κι ένα χοντρό αγγούρι στον κώλο. Δεν λέω να κάνετε το ίδιο στον κύριο Κληρίδη πέραν του ότι είναι αγένεια είναι και επικίνδυνο και μπορεί να σας στοιχήσει πολύ ακριβά. Προτιμήστε να μην τον ψηφίσετε, ούτε αυτόν ούτε τους όμοιους του. Ούτε θα ‘ταν σωστό να του φτύσετε μπορεί να μην ιγγώσετε και να βρείτε κάποιον αθώο περαστικό, μπορεί και να σας κινήσει αγωγή και να τρέχετε στα δικαστήρια όπου ως γνωστόν δεν πρόκειται να βρείτε το δίκαιο σας. Όταν θα σας καλέσει να τον ψηφίσετε δείτε καλά την πιο κάτω φωτογραφία και πείτε του ΟΧΙ κύριε Κληρίδη δεν θα πάρουμε εξάλλου το λέει κι ο λαός μας. ΟΥΛΛΟΙ ΟΙ ΣΙΥΛΛΟΙ ΜΙΑ ΓΕΝΙΑ ή όπως το λεν οι αγγλοθρεμμένοι του ΔΗΣΥ: ALL DOGS ONE GENERATION.